Γράφω,
γιατί η μνήμη είναι,
καθεαυτό δική μου,
που καταλήγει σε θάνατο, υποχρεωτικό.
Οι ιστορίες μου,
της ζωής αθάνατα παιδιά.
Δεν πρέπει να φύγουνε μαζί μου..
Πεθαίνοντας εγώ,
θα μείνουνε εκείνες αθάνατες…
Γραμμένες στις μνήμες όλου του κόσμου…
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
-----------------------------------------
Το στενό Ιθάκης-Κεφαλονιάς
2 σχόλια:
Μπράβο φίλε, βλέπω προόδους!!!
Scripta manent που λένε.
Να 'σαι καλά.
Το ποίημα σου (ΜΝΗΜΗ) είναι τόσο όμορφο κι απλό και αληθινό στην φιλοσοφία του… Όλοι θα φύγουμε… θα χαθούμε… αλλά οι ιδέες και οι σκέψεις μας που γεμίζουν τώρα τα χαρτιά με Αλήθεια θα μείνουν αθάνατα για να την προσφέρουν παντοτινά…
Σε συγχαίρω για την ωραία σου προσπάθεια, καλέ μου φίλε.
Με απέραντη φιλία και αγάπη.
ΣΤΕΛΛΑ ΖΑΜΠΟΥΡΟΥ ΦΟΛΛΕΝΤΕΡ
Δημοσίευση σχολίου