Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2008

Ναυτική Ζωή σε NOIR


Ό Κουμιότης ο θερμαστής,
είχε την τράπουλα στην τσέπη,
σαν τελείωνε τη βάρδια την 4-8
φώναζε για 66 αγοραστό.

Μάζευε κοντά του κι άλλους,
κάπνιζαν σαν τα φουγάρα,
πίνανε καφέ, γράφανε πόντους,
αποτρέποντας ανίας φαγωμάρα.

Εκεί όμως εις την πρύμη,
μερικά χαρτόμουτρα
πόκα στρώνανε κρυφά,
φώναζαν και βλαστημούσαν
και βιδάνιο σκορπούσαν.

Μετά από τα μεσάνυχτα,
στου καραβιού τη μέση,
ακούστηκαν τρεχάματα,
φωνές και φασαρίες.

Ξύπνησα, πετάχτηκα επάνω,
ένας Μανιάτης φάνηκε
στο χέρι καραμπίνα,
Κεφαλλονίτη κυνηγούσε,
κλέφτη τον αποκαλούσε.

Ο Καπετάνιος κατέβηκε
ένας Καρδαμυλήτης
την καραμπίνα φούχτωσε,
την πήρε στο γραφείο.

Φωνές, κακό, διαπληκτισμοί,
έμοιαζε με λειτουργία.

Ως που φωνή λάλησε: “--Ω! τι ευτυχία!
“Δόξα τω Θεώ. Έσπασε η μονοτονία.”



*

Ο ΞΕΝΟΣ

Η ανάσα του έβγαζε αχνό,
η δική της έβγαζε απορία.
Ξένε τι ζητάς
στης νύχτας την παγωνιά;

Είμαι μονάχος ναυτικός,
ζητώ τη νύχτα, τη στεριανή,
μπορείς να μου τη δώσεις;

Σκέπασε εκείνη τη φωτιά,
συνταύλισε το τζάκι,
πήγε κοντά του τρυφερά.

Έλα αγκάλιασέ με.
Είμαι η νύχτα, η στεριανή,
του ναυτικού η νύχτα.

*

ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΙ

Απ’ το ιερό φυτό των Μάγια,
το λευκό και κίτρινο καλαμπόκι,
δειλά, ξεφύτρωσε,
το μπουμπούκι της αγάπης.

Καράβι αγκυροβόλησε,
μπρος στο κλειστό μπουμπούκι,
ο ναυτικός το μύρισε
κι άνθισε λουλούδι.



Γαβριήλ Παναγιωσούλης

5 σχόλια:

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Ωραία Φίλε μου Γαβριήλ η ατμόσφαιρα της ναυτικής ζωής, με κείνο το ιδιαίτερο χρώμα της αλλά εγώ προτιμώ την πεζογραφική σου γλώσσα.

pylaros είπε...

Φίλε Φαίδων,
Μέχρι να ωριμάσει ο άνθρωπος περνά από διάφορα στάδια της ζωής και πράμα παράξενο το ένα στάδιο με το άλλο δεν έχουν καμιά ομοιότητα, καμιά συγγένεια, λες και είναι δυο διαφορετικές ή και παραπάνω προσωπικότητες.
Αυτό μου έχει συμβεί εμένα, κάπου, κάπου ξετρυπώνω ένα καινούργιο κομμάτι μιας θρυμματισμένης ψυχικής οντότητας, την οποία με νοσταλγία προσπαθώ χαλιναγωγήσω, να ολοκληρώσω.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

Μηθυμναίος είπε...

Θυμάσαι που σε είχα αποκαλέσι ο Καββαδίας της ΕΕΛΣΠΗ;
Ε, να λοιπόν στίχοι και φωτογραφία διά του λόγου το αληθές.
Αστείρευτος ο φίλος μας παιδιά.

pylaros είπε...

Έ! Αυτό το κομπλιμέντο δεν το περίμενα φίλε μου, ευχαριστώ.
Πάντως το κάθε ποίημα έχει μια ξέχωρη θέση στην καρδιά μου, αντιπροσωπεύει, αναμνήσεις μιας παιδικής ηλικίας, τότε που από παιδί έγινα άνδρας στην αγκαλιά της θάλασσας και…


Γαβριήλ

Μηθυμναίος είπε...

Κάνε κι ένα κλικ (στο τριγωνάκι) να ακούσεις τη Mercedes Sosa και το τραγούδι της.