Σημάδια από...

Αγάπες Πεζοδρομίου

Πήρα το δρόμο του γυρισμού για το λιμάνι, πέρασα απ’ τη γωνιά με το φοινικόδεντρο, εκεί που είχαμε πρωτογνωριστεί, εκεί σταμάτησα, κατάλαβα πως ο παράδεισός μου είχε γκρεμιστεί, όμως δεν μπορούσα να το χωνέψω, ότι έφυγες μακριά μου. Η πανσέληνος χάραξε στον ορίζοντα, ένιωσα πως ήσουν εσύ, οι αχτίνες φεγγοβολούσαν στο πρόσωπό σου, σαν να μου έλεγες ένα τελευταίο αντίο που δεν είχες το θάρρος να το πεις μπροστά μου. Δάκρυα μου ήρθαν, τα σκούπισα με την ανάποδη του χεριού μου.

Πήρα το ταξί μου και ξεκίνησα για το μπαρ, ένα ημερολόγιο κρεμασμένο στον τοίχο διαφήμιζε κινέζικα φαγητά. Πάνω του μέτρησα τον χρόνο που ήμασταν μαζί, ήταν ακριβώς 7 μήνες, στο νου μου ήρθαν τα λόγια που σου είχε πει μια χαρτορίχτρα ότι όταν σπάσεις καθρέφτη θα τελειώσει η αγάπη σου σε ένα 7 ή μέρες ή μήνες ή χρόνια, έτσι η προφητεία επαληθεύτηκε όταν τον έσπασες στα γόνατά σου επάνω, καθώς σφράγιζες το φάκελο μιας ερωτικής επιστολής γεμάτη όρκους αυτήν που μου έστειλες, κοίταξα την ημερομηνία είχαν περάσει 7 μήνες.

Το μπαρ γεμάτο ναυτικούς και γυναίκες της νύχτας που γλεντούσαν. Μια καινούργια πιτσιρίκα με πλησίασε, η Μάρτα σηκώθηκε απ το τραπέζι της παρέας της και της φώναξε να με αφήσει ήσυχο. Ο Πορτογάλος αυτός που την κερνούσε με πλησίασε, μού έδωσε το χέρι, εμείς οι άντρες δεν είναι ανάγκη να μαλώνουμε για γυναίκες, υπάρχουν για όλους. Η Μάρτα έκατσε δίπλα μου.

-Ξέρεις μου λέει παντρεύτηκα τον φίλο σου, αλλά για την ώρα ταξιδεύει ακόμα, μετά θα πάμε να ζήσουμε στην Αμερική. Έτσι έχουμε σχεδιάσει. Για τώρα είμαι ελεύθερη. Την κοίταξα, έτσι παράξενα το εμπόριο της σάρκας μπροστά στα μάτια μου, όχι της λέω δεν μου κάνεις. Αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω την έλξη που ασκούσε πάνω μου, η άλλη αυτή που έφυγε και γιατί;

Καθισμένος στο σκαμπό έπινα την κουμπαλίβρε και κουβέντιαζα με τη γνωστή μου μπαργούμαν γυναίκα φίλου μου ναυτικού, όταν από ένα τραπέζι με φώναξαν έλληνες ναυτικοί. Ήταν αξιωματικοί ελληνικού βαποριού, με ρώτησαν πως θα μπορούσαν να εξαργυρώσουν ντόπια νομίσματα σε δολάρια. Ήταν αυτά τα χρήματα που είχαν κερδίσει από το λαθρεμπόριο ουίσκι και τσιγάρα.

Από εκεί πέρασε και η Αμαλία, μου έπιασε κουβέντα αν ήξερα πότε ερχόταν το βαπόρι Diana, που ήταν μέσα ανθυποπλοίαρχος ο φίλος της, την ρώτησα γιατί; όταν θα έρθει, ήρθε. Πόσο λίγο ξέρεις τις γυναίκες φίλε μου, προετοιμάζω τον εαυτόν μου, το σώμα μου και μού είπε ένα μυστικό όπου δεν γράφεται.

Φάνηκε η Σάσα με φώναξε ιδιαιτέρως μια και είχα ταξί, ζητούσε έναν ναυτικό από το Εκουαδόρ, από το βαπόρι Ciudad de Cuenca τον πατέρα του παιδιού της, όχι της είπα δεν τον είδα, ήταν αυτή που για χάρη της αυτοκτόνησε ο Χούλιο πριν μερικά χρόνια. Δεν άντεξε την απόρριψη της. Οι καντάδες με την κιθάρα κάτω απ’ το παράθυρό της δεν έφεραν αποτέλεσμα. Η μάνα του την καταράστηκε, έτσι λέγανε, έτσι γύριζε με τον ένα και τον άλλο κι έσπερνε παιδιά. Έφυγε απογοητευμένη.

Βγαίνοντας απ’ το μπαρ, συνάντησα ένα ναυτικό Κολομβιανό από το βαπόρι Ciudad de Bucaramanga. Ζητώ ένα κορίτσι τη Βιργινία, μια νεαρή όμορφη κοπελιά, είχε το παρατσούκλι ανάμεσα στους ταξιτζήδες η «Παρθένα», la Virga μήπως φάνηκε πουθενά;
-Όχι,
-Μα είναι αδύνατον χθες το βράδυ είμαστε μαζί, μου ζήτησε χρήματα δανεικά να πάει τη μάνα της στον γιατρό και θα με περίμενε, εδώ στην πιάτσα…
Δεν μπορούσε να το χωνέψει ότι τον ξεγέλασε. Εμείς οι ταξιτζήδες ξέραμε ότι ήταν η δουλειά της, να ψάχνει για παροδικούς ναυτικούς για αυτούς που ζητούσαν κάτι καλύτερο από τη λάσπη, να τους εμπνέει τον έρωτα και μετά να εξαφανίζεται.

Τέλος καληνύχτισα τους φίλους ναυτικούς και ταξιτζήδες, μπήκα στο αυτοκίνητο κι έφυγα, αισθάνθηκα μόνος αλλά ελεύθερος, όσο για γυναίκες αποφάσισα προς στιγμή να τις βλέπω από μακριά, μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο!


Γαβριήλ Παναγιωσούλης