Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Παιδιά της Δραχμής

Πρώτα υπάρχει το Έθνος και μετά το Κράτος. Αυτό είναι μία αναμφισβήτητη αλήθεια, η οποία άνετα δικαιολογείται και με ιστορικά αλλά και με φιλοσοφικά κριτήρια...
Από τον ‘Δημοκράτη’ Μυτιλήνης
.
------------------------------------------------------------------------------------------------
Δεν είναι σωστό η γη που μας γέννησε να διασύρεται με τέτοιο βάναυσο τρόπο στην παγκοσμιότητα. Κάθε μέρα που περνά σφίγγει ο κλοιός οι αγγελίες θανάτου της πατρίδας μας σε όλες τις εφημερίδες.
Ζητούν δανεικά για να πληρώσουν τα επιτόκια δανεισμού, είναι σαν μια πυραμίδα, που κάποτε θα γκρεμιστεί. Ξανά έρχεται η ξένη μπότα του κατακτητή, τούτη την φορά όχι στρατιωτική, αλλά οικονομική κατοχή.
Χρεωκοπία, πτώχευση, δραχμή, ή τίποτε απ τα ανωτέρω!
Το μέλλον θα δείξει.
Εμείς είμαστε τα παιδιά της τότε δυσεύρετης Δραχμής, γι’ αυτήν φύγαμε, αφού την είχαν μερικοί, έτσι άδειασε η ύπαιθρο, η Ελλάδα, ανάσαναν οι εναπομείναντες.
Έτσι από την ελληνική διασπορά αυτήν που έφερε ο πόλεμος εκτός από τις μεγάλες μεταναστευτικές παροικίες Ελλήνων στο εξωτερικό, υπάρχουν και μεμονωμένοι όπου ζουν ξεκομμένοι από τον κορμό των υπόλοιπων Ελλήνων μεταναστών. Οι οποίοι όταν ακούνε κάτι τι το Ελληνικό είναι σα να ξαναγεννιούνται. Για αυτούς που συνάντησα στον κόσμο ολόκληρο γράφω, τους απομονωμένους μοναχικούς ανθρώπους.
Στην Αβάνα της Κούβας τρέχοντας ανέβηκε ένας Κουβανός πάνω στο βαπόρι και φώναζε, πατέρας Μάνα αίμα Ελληνικό, δεν ήξερε άλλα ελληνικά, ήταν δεύτερης γενιάς τελικά τον πήραμε στο βαπόρι εποχή όταν έμπαινε ο Κάστρο στη Αβάνα από την Σάντα Κλάρα.
Στην Χιλή, Σαν Αντόνιο Έλληνας τυλιγμένος σε ένα μαύρο πανωφόρι ερχόταν στον μόλο και μας ατένιζε κι έλεγε: Έλληνας κι εγώ…
Στην Χάβρη της Γαλλίας μια Ελληνική οικογένεια είχε ξεπέσει εκεί.
Στο Ρίο Τζανέιρο Ελληνίδες στην πιάτσα του λιμανιού.
Στην Μπαρανκίγια Κολομβία στον κεντρικό δρόμο ένα είδος καφετερίας lonchería americana, Δυο Έλληνες ιδιοκτήτες θέλανε όμως να φύγουν.
Ένας έλληνας γεννημένος στην κίνα, ε αυτός δεν μιλούσε Ελληνικά ήταν πλήρωμα στο βαπόρι, πίσω στο καπούνι της πρύμνης, μαζί τρώγαμε τα κύματα,
Μα κι αυτοί οι ¨έλληνες της Αιγύπτου, ένας, ένας φανερωνόταν στην κουβέρτα.
Στη Αντοφαγκάστα Χιλή Έλληνες Ελληνικά μπακάλικα με προϊόντα σαν της πατρίδας μας,
Στο Βαλπαραΐσο Χιλής Έλληνας πήγαμε μαζί στα σφαγεία
Στην Τοκοπίγια Χιλή πίναμε τον βραδινό μας καφέ σε ελληνική καφετέρια.
Στο Κορτές Ονδούρας το μεγαλύτερο ξενοδοχείο στο κέντρο Ελληνικό
Στην Γουατεμάλα ένας Κρητικός ξεχασμένος ανάμεσα σε ντόπιους στην οροσειρά της Σιέρρα Μάδρε.
Στο Χάλιφαξ του Καναδά, σε ένα μπαρ ένα Έλληνας γεροντάκι δούλευε πίσω από τον πάγκο, πίναμε στο σκαμπό όταν ήρθε και μας είπε ώρα να κλείσω θα ήταν μεσάνυχτα. Time Please. Η εντύπωση που μου είχε κάνει εκείνη τη στιγμή τρομερή, ακόμα με κυνηγά.
Στο Αμβούργο Γερμανία, Αμβέρσα Βέλγιο, και Ρότερνταμ Ολλανδία, πολλοί έλληνες ναυτικοί και μετανάστες.
Στο Κολόν του Παναμά ένας κεφαλλονίτης είχε το εστιατόρια Nueva España
Στο Callao Perú ένας Έλληνας πλανόδιος Τσαγκάρης επιδιορθωτής υποδημάτων.
Στο Μαρακαΐμπο Βενεζουέλας πολλοί οι Έλληνες μερικοί είχαν στην αγορά κάτι σαν μικρά delicatesen σαν (Μπακάλικα.)
Στη Νότιο Αφρική στο Port Elizabeth, μια μεγάλη καφετερία στην πλατεία Έλληνας ο ιδιοκτήτης.
Στην Κεϋλάνη οι αδελφοί Νέγρη καταγόμενοι από την Σάμο.
Στο Puerto Cabello Venezuela δυο νεαροί Έλληνες Κεφαλλονίτες με ταγάρια στον ώμο έκαναν τους πραματευτάδες στο εσωτερικό της χώρας.
Μας επισκέφθηκαν στο βαπόρι,
Στο Puerto Limón Κόστα Ρίκα ο πλοηγός του λιμανιού Έλληνας
.
Θα μπορούσα να γράφω ατελείωτες ιστοριούλες με θέμα ότι σε κάθε γωνιά του πλανήτη, όπια πέτρα να σηκώσεις θα βρεις Έλληνα. Όλοι μας έχουμε κάτι τι κοινό. Είμαστε Μετανάστες, μα και νοσταλγοί, με έναν κοινό παρονομαστή, την Ελληνική εθνικότητά μας.
Κανονικά θα έπρεπε το ελληνικό κράτος να μας παρέχει μια καινούργια υπηκοότητα, να μας πολιτογραφεί Έλληνες Μετανάστες= που σημαίνει άνθρωποι ψυχικά απάτριδες που νοσταλγούν τον τόπο που γεννήθηκαν…

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

16 σχόλια:

Mary Ka είπε...

Οποια πέτρα κι αν σηκώσεις, ένας Ελληνας πάντα θα είναι από κάτω.

Μαριάνθη είπε...

ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΟΥΤΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕΣ κ. ΓΑΒΡΙΗΛ.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΕΡΟ ΚΑΙ ΟΣΙΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΡΙΑΚΟΣΙΟΥΣ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΜΠΑΚΙΕΡΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΚΑΝΕΙΣ. Η ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ. ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΜΑΣ ΜΗΠΩΣ ΤΗΝ ΞΕΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΝ ΚΑΤΙ ΨΙΛΑ...
ΑΣΕ ...
ΠΑΝΤΩΣ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΙ ΕΜΑΘΑ ΠΟΛΛΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ. ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

Unknown είπε...

Γαβριήλ μου,
εσύ να γράφεις γι'αυτούς ..
πάντα να γράφεις ..

έτσι μιλάει η Ελληνική ψυχή

την αγάπη μου

Dennis Kontarinis είπε...

Φίλε Γαβρίλη
Όλοι αυτοί τους οποίους συνάντησες στις διάφορες ξενητιές τους είναι αυτοί που στ' αλήθεια μέσα τους έχουν κλείσει την Ελλάδα.
Είναι στ' αλήθεια τα παιδιά της δραχμής. Όπως είσαι κι΄εσύ.
Νάσαι καλά

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Mary Ka

Πράγματι σε κάθε γωνιά της γης θα συναντήσεις κι από έναν Έλληνα,

Είμαστε μια φυλή που ποτέ δεν χάνει την Ελληνικότητά της,

Ευχαριστώ

γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,

Όταν διάβασα το σχόλιό σου για τους Τριακόσους στην αρχή δεν κατάλαβα νόμιζα ότι έλεγες για τους Σπαρτιάτες,
Μετά το χώνεψα είναι αυτοί οι χαραμοφάηδες της Βουλής,
Ο λαός δίκιο έχει και φωνάζει και διαμαρτύρεται Δεν πήγε κανένας τους φυλακή για τις καταχρήσεις και τώρα ζητάν να τα πληρώσει ο κοσμάκης...


Ευχαριστώ
Χαιρετισμούς
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αυτοί οι μοναχικοί Ελληνες κρατάν έναν καυμό μέσα τους που όταν βρίσκοντε με άλλους πατριώτες κάνουν σαν να δοκιμάζουν να δικαολογηθούν λες και είναι φταίχτες...

meggie
Ευχαριστώ
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε Ντένη,

Εμείς είμαστε παιδιά όχι της Δραχμής αφού δεν είχαμε, αλλά των λεπτών...

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

...τα παιδιά των ...λεπτών!!!

Γαβρίλη μου,

φασούλι το φασούλι...
για να γεμίζει η κοιλιά
και η καρδιά!

Μόνο οι έλληνες στην πατρίδα μας τα χαλάνε κάπως...

Χάρηκα που τα είπαμε με την λουλουδένια σου!
Φιλάκια
Υιώτα
αστοριανή

Μαριάνθη είπε...

ΞΑΝΑΠΕΡΑΣΑ!!ΑΣΦΑΛΩΣ ΚΑΙ ΕΝΝΟΥΟΥΣΑ ΤΟΥΣ ΤΡΙΑΚΟΣΙΟΥΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΚΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ. ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΥΣ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΕΡΓΑΣΤΟΥΝ ΠΟΥ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΑΝ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΠΛΟΥΤΙΣΑΝ ΑΠΕΚΤΗΣΑΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΕΚ ΤΟΥ ΜΗ ΟΝΤΟΣ. Η ΜΑΛΛΟΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ. ΑΣ ΜΗΝ ΠΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΞΕΦΥΓΩ. ΕΞΑΛΛΟΥ ΕΣΥ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΕΣ ΤΗ ΝΥΦΗ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΦΟΥ ΞΕΝΙΤΕΥΤΗΚΕΣ.

Μηθυμναίος είπε...

Ύστερα από 2 εβδομάδες «εκτός», Γαβρίλη μου, και πάλι κοντά σας.

Μπορεί να ξαναγίνουμε «παιδιά της δραχμής», δεν ξέρουμε όπως πάμε.

Άλλωστε συνηθισμένοι οι Έλληνες… μη ξεχνάμε πως η «δρ(αχ)μή» μας περιέχει ένα «αχ» στη μέση. Κι από αχ, ξέρουμε...

Να ‘σαι καλά!

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Γαβρίλη όλοι εσείς οι ξενιτεμένοι είσαστε πραγματικοί Έλληνες και αγαπάτε την πατρίδα που γεννηθήκατε.Εδώ σε λίγο καιρό,όπως πάνε τα πράγματα θα ψάχνουμε ΈΛληνα με το φανάρι, όπως ο Διογένης την αρχαιότητα για άνθρωπο.Τα νέα παιδιά θα ξεχάσουν και τη γλώσσα και την ιστορία μας γιατί έτσι διδάσκονται....και γι' αυτό δυστυχώς φταίνε μόνο οι ιθύνοντες που μας έχουν καταντίσει ζητιάνους και περίγελους σ' αυτούς που έμείς δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού χαιρετώ Κατερίνα

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,

Κάποτε μου κάνανε μποναμά του Αγίου Βασιλείου, ήτανε ένα χαρτονόμισμα των 500.000 δραχμών

ηταν λίγο πριν βγει το χαρτονόμισμα των 10 δισεκατομμυρίων Δρχ.

Ευχαριστώ
χαιρετώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,

Χάρηκα που ξαναπέρασες από το φτωχικό μου.
Συμφωνώ απολύτως μαζί σου ότι οι Τριακόσιιο εκλεγμένοι της βουλής ενδιαφέρονται μόνο για την τσέπη τους.
Κάπου άκουσα ότι θα πρέπει να γίνουν 200 έτσι να ξανασάνει και το δημόσιο από τα περιτά έξοδα.

Τώρα παιρνώ σε άλλο θέμα, τουλάχιστον εδώ στο εξωτερικό όταν η φράση ή η συζήτηση έχει να κάνει με τον αριθμό 300, όλοι νομίζουν ότι εννοούν τους Σπαρτιάτες, λένε ότι οι σημερινοί Ιρανοί (Πέρσες) δηλαδή το παρών καθεστός έκανε διαμαρτυρία δια ένα φιλμ που γύρισαν οι Αμερικάνοι με θέμα (οι Τριακόσιοι) ότι ήθελαν να τους ταπεινώσουν σαν φυλή...

Ευχαριστώ
χαιρετισμούς μαζί με την αγάπη μου

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Έστω και δυο βδομάδες μας έλλειψες.

Έλεγα κι εγώ τι νάχει πάθει,
τέλος καλό όλα καλά φίλε μου

Έχει αποδειχθεί ότι όσes πιο πολλές γλώσσες μιλά κάποιος τόσο δυσκολότερα παθαίνει Αμνησία...
Gracias
Saludos Strato

Gabriel

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Κατερίνα,


και να δεις όταν συναντιώνται δυο Έλληνες σε ξένο περιβάλλον είναι σαν δυο αδέλφια, δεν τους χωρίζει τίποτε, του ενώνει το Έθνος μας.

Ευχαριστώ
Γαβριήλ