Όσο γερνώ τόσο μαθαίνω...
Στο γαλάζιο Μάτι
Ένα καινούργιο κράτος, μια νέα για εμένα γλώσσα με ρίζες πολύ παλιές, μια κόκκινη σημαία με τον μαύρο δικέφαλο αητό, Ιλλυριοί και Έλληνες ανακατωμένοι, κλειστά σπίτια, έρημοι δρόμοι, κλειστή εκκλησία, φιλόξενοι οι εναπομείναντες κάτοικοι, τεράστιες πεδιάδες, τρεχούμενα νερά, μια πηγή νερού το Γαλάζιο μάτι, αιωνόβια δένδρα, περιοχή Αγίων Σαράντα, μου εξήγησαν την παράδοση του θηρίου, που άφησε τα ίχνη του στα ψηλά βουνά και στις κακοτράχαλες ράχες, (κρίμα δεν την έγραψα) καφές και τσίπουρο για κολατσιό, μύγες και κουνούπια, όλα αυτά όταν και αφού περάσεις τα σύνορα της Ελλάδας. Στους Αγίους Σαράντα με τράταραν το παραδοσιακό τους γλυκό, ζούπα μα και όπου πήγαινα, ήμουν καλοδεχούμενος.
Με το ηλιοβασίλεμα στους μισοσκότεινους δρόμους της Χιμάρας λίγο πριν περάσεις το γεφυράκι τρεις γριούλες με τα μαύρα τσεμπέρια τους καθόταν στην άκρη του στενού πεζοδρομίου από εκεί είχε άνοιγμα με σκαλιά και κατέβαινε προς την θάλασσα, όπου θα πρέπει να ήταν το σπίτι τους. Μιλούσαν ελληνικά, όταν όμως πέρναγε κάποιος σταματούσαν να μιλούν, μόνο κοίταγαν. Μια ελληνική σημαία κυμάτιζε στο ύψωμα, ακριβώς απέναντι, το μονοπατάκι όμως που πήγαινε προς τα εκεί απότομο αν παραπατούσες θα γκρεμιζόσουν εκεί συναντήσαμε κι αρκετά τετράποδα μας κοίταζαν φιλικά.
Ένας άλλος κόσμος, η παραλία στο Λιβάδι γεμάτη πρόχειρες επιχειρήσεις μικρο-εστιατόρια προς εξυπηρέτηση αυτών που πάνε για μπάνιο, ρώτησα γιατί δεν κάνουν κάτι όμορφο γερό, όχι δεν τους ανήκει η γη ανήκει στο γκουβέρνο, έτσι χτίζουν κάτι προσωρινό γιατί αύριο μπορεί να τους πουν να φύγουν...
Με το ηλιοβασίλεμα στους μισοσκότεινους δρόμους της Χιμάρας λίγο πριν περάσεις το γεφυράκι τρεις γριούλες με τα μαύρα τσεμπέρια τους καθόταν στην άκρη του στενού πεζοδρομίου από εκεί είχε άνοιγμα με σκαλιά και κατέβαινε προς την θάλασσα, όπου θα πρέπει να ήταν το σπίτι τους. Μιλούσαν ελληνικά, όταν όμως πέρναγε κάποιος σταματούσαν να μιλούν, μόνο κοίταγαν. Μια ελληνική σημαία κυμάτιζε στο ύψωμα, ακριβώς απέναντι, το μονοπατάκι όμως που πήγαινε προς τα εκεί απότομο αν παραπατούσες θα γκρεμιζόσουν εκεί συναντήσαμε κι αρκετά τετράποδα μας κοίταζαν φιλικά.
Ένας άλλος κόσμος, η παραλία στο Λιβάδι γεμάτη πρόχειρες επιχειρήσεις μικρο-εστιατόρια προς εξυπηρέτηση αυτών που πάνε για μπάνιο, ρώτησα γιατί δεν κάνουν κάτι όμορφο γερό, όχι δεν τους ανήκει η γη ανήκει στο γκουβέρνο, έτσι χτίζουν κάτι προσωρινό γιατί αύριο μπορεί να τους πουν να φύγουν...
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
17 σχόλια:
Απ’ ότι βλέπω στις εικόνες σου το πέρασμά σου από τη γειτονική μας χώρα πρόσθεσε κι άλλες εμπειρίες, κι άλλες γνώσεις… πόσα ακόμα απομένουν να μάθεις, φίλε μου.
Το εύχομαι από καρδιάς!
A! πόσο όμορφα και μεστά περιγράφεις το πέρασμα από την Αλαβανία. Και οι μνήμες να καταδιώκουν την ταυτότητά μας.
Κάποτε θάθελα να επισκεφτώ αυτά που είδανε τα μάτια σας.
Καλό χειμώνα στο Μεγάλο Μήλο!
Καλημέρα φίλε Γαβρίλη σου φέρνω χαιρετίσματα από την ιδιαίτερη πατρίδα μας βροχάμενη και κρύα.Πολύ ωραίες οιφωτογραφίες σου ,θαυμάσια τοπία,χαμένες πατρίδες φίλε....Οι Ιλλυριοί που πολύ σωστά αναφέρεις είναι πανάρχαιο ελληνικό φύλο .Ο Ιλλυριός ήταν γυιός του Κάδμου και αδερφός του Γρεκού, έξ ου και λεγόμαστε Γρεκοί.Η Ήπειρος ήταν το βασίλειο του .Το ανέφερα, γιατί ξέρω ότι σου αρέσει να μαθαίνεις κι αυτό δεν διδάσκεται στα σχολεία ουτε αναφέρεται σε σύγχρονα βιβλία χαιρετώ Κάτε
Kαλησπέρα από τη Νέα Υόρκη φίλε μου
Πάντα μου άρεσε να επισκέπτουμε χώρες άγνωστες και το πιο περίεργο είναι ότι οι χώρες αυτ΄ς συνορεύουν με την πατρίδα...
Άλλο πιο περίεργο είναι ότι ενώ μοιραζόμαστε την ίδια γη, στην κοινή μας μεθοριακή γραμμή για να συνενοηθουμε μιλάμε μια γλώσσα όπου βρίσκεται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά...
Ευχαριστώ σε
χαιρετώ
Γαβριήλ
Αγαπητή μου Ιουστίνη,
Κάθε καινουργια γη είναι μια εμπειρία που μένει γραμμένη στο νου μας...
Ευχαριστώ
Γαβριήλ
Καλησπέρα αγαπητή μου Κάτε,
Ναι στην Κεφαλονιά έκανε κατακλυσμό αφού έσειρε το αυλάκι στην Πύλαρο, ποτάμι που έφτασε μέχρι την Αγία Ευφημία, Λέγεται Η ρεματιά. το αυλάκι, το ποτάμι των Φραγκάτων, περνά ξυστά δίπλα από το σπιτικό μου...
Ευχαρστώ για τις πληροφορίες σου για τους Ιλυριούς, εκεί στην Βόρεια ¨ηπειρο κοντά στους Αγίους Σαράντα υπάρχει ένα αρχαίο μέρος το Βουθρωτό, με το σπηλαιο των νυμφών, το ιατρίο του Ασκληπιού και πολλά άλλα, την Βασίλικα (Ρωμαϊκή). Το επισκέφθηκα πριν 7-8 χρόνια λένε ότι το έχτισε ο Γιος του Πρίαμου φεύγονας από την Τροία.
Τελεί υπό την προστασία της UNESCO πληρώνεις εισητήριο και σου παρέχουν ξεναγούς διερμηνείς
ένα θάυμα καλαισθησίας...
Ευχαριστώ και για τις πληροφορίες σοτ
καληνύχτα σου
Γαβριήλ
Αξιόλογες οι εμπειρίες σου φίλε μου.
Ειλικρινά χαίρομαι που είχε την τήχη να γνωρίσεις, έστω και λίγο, αυτή τη χώρα που έχει τοσα δικλά μας.
Νάσαι καλά
Σας είδα και σας χάρηκα κύριε Γαβριήλ. Πολύ ωραίο τελικά κι αυτό το πέρασμα.
Να είστε όλοι καλά.
Καλημέρα Ντένη,
Καμιά φορά όταν μου δίνεται η ευκαιρία να επισκεφθώ ξένα μέρη την αρπάζω, έτσι από περιέργεια και με έκπλξή μου βλέπω ότι η σημεριμή Ελληνική γλώσσα φτάνει έξω από τα σύνορα της Ελλάδας...
Ευχαριστώ
Γαβριήλ
Αγαπητή μου Μαράνθη,
Πάντα είχα την περιέργεια να μάθω τι γίνεται έξω από τα σύνορά μας...
Ευχαριστώ
χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Αγαπητέ Γαβρίλη
με έκπληξη διαπίστωσα διαβάζοντας οτι μιλάς για την Αλβανία, οι φωτογραφίες με παραπλάνησαν.Θάθελα να πάω κι έχω καλεσθεί πολλές φορές απο φίλους εδώ μετανάστες,γιατί θαρρω οτι θα συναντήσω μια Χώρα όπως η δική μας έχει καταγραφεί στις παιδικές μου αναμνήσεις. Εικόνες της που έχω δει απο τηλεοράσεως αυτό μου επιβεβαιώνουν, μία Ελλάδα του 60!
Καλό βράδυ απο την Ζάκυνθο
Καλημέρα αγαπητή μου Χαρά!
Πράγματι από φίλους πήγαμε φιλοξενούμενοι στην Αλβανία.
Περάσαμε πάρα πολύ ωραία, άφθονα φαγητά, ωραίες παραλίες,
Πρέπει όμως να γνωρίζεις κάποιον από εκεί, για να σε ξεναγεί, να σου λέει τους μύθους της Βορείου Ηπείρου, το πως γίνανε τα βουνά, οι λαχτιές.
Αν ποτέ πας μην αμελήσεις να πας στο Βουθρωτό, είναι Ελληνικά αρχαία, μαζί και Ρωμαϊκή και Βυζαντινή Βασίλικα, είναι μερος όπου ξεμπαρκάρησε ο Γιος του Πρίαμου όταν τον καταδίωκαν οι Έλληνες, είναι στην επαρχία των Α. Σαράντα, υπό την προστασία της UNESCO σου παρέχουν ξεναγό διερμηνέα στα Αγγλικά ένα αλησμόνητο ταξίδι αν θυμούμαι καλά στα Αλβανικά λέγεται BUNDRIN
Πράγματι μπορώ να πω ότι ήταν σαν μια Ελλάδα του 60,
Είχαμε δυσκολίες στις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις αν και είχαμε Ελληνικά τηλέφωνα ΟΤΕΝΕΤ, Vodafone, ενα άλλο στιγμιαίες διακοπές ρεύματος, νερού κλπ...
Η γλώσσα μας τα Ελληνικά είναι αρκετά για συννενόηση,
Αλλά η επαρχία τα χωριά όπως και της Ελλάδας, προπαντός τα ελληνόφωνα ερημόνουν, μόνο ηλικιωμένοι...
Σου εύχομαι πάντα το καλύτερο
Ευχαριστώ
Γαβριήλ
Καλημέρα αγαπητέ Γαβριήλ,
καινούργιες εμπειρίες λοιπόν στην
γειτονική μας χώρα.
Να είσαι πάντα καλά να ταξιδεύεις παντού κι από σένα να μαθαίνουμε
κι εμείς. Σήμερα γιορτάζει ο
Άγιός μας στην Κεφαλονιά, ας έχουμε
όλοι μας την βοήθειά του.
Χαιρετισμούς
Ρισσιάνα
Συγγνώμη Γαβριήλ, μπέρδεψα τ αυγά
με τα καλάθια.Χθές ήταν του Αγίου
Γερασίμου. Φαίνεται το ημερολόγιο το
έχω μόνο για μόστρα.
Είμαι απρόσεκτη!!!
Γεια σου αγαπητή μου Ρισσιάνα,
Εσύ λες για το ημερολόγιο,εδώ στα ξένα ο καιρός τρέχει, χωρίς ποτέ να πάρει κανείςχαμπάρι τη μέρα είναι,
Χθες το πρωί με πήρε τηλέφωνο ο Ντένης
Και με ρώτησε αν γιορτάζω, έπεσα απ τα σύννεφα,
όχι του λέω,
Σου έστειλαν μου λέει τα χρόνια πολλά αλλά παραλήπτης ήμουν εγώ κατα λάθος.
Μετά μου είπε ότι είναι του Αγίου και σαν Κεφαλονίτηςθα πρέπει να εορτάζουμε κλπ...
Άστα μην τα συζητάς αγαπητή μου Ρόη,
Εδώ στα ξένα βαδίζουμε σαν Ρομποτ,
Πήγα που λεςβ φέτος στη γειτονική χώρα, νέες εμπειρίες σαν μια Ελλάδα του 60 περείπου...
Ευχαριστώ
Χαιρετισμούς
Γαβριήλ
...Γαβρίλη μου,
τι άλλάζει από την χώρα μας;
τα σύνορα, μόνο!
Άστα!
κι οι φωτογραφίες, τόσο γραφικές...
... κι γη;
ανήκει στο... γκουβέρνο!!! όπως γράφεις...
διερωτώμαι αν εκείνοι είναι καλύτερα...
Χαιρετισμούς,
Υιώτα
Αγαπητή μου Υιώτα,
Καινούργιες πατρίδες (τουλάχιστον για εμένα)
σε παλιά σύνορα, ίδιος κόσμος
Ευχαριστώ
χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Δημοσίευση σχολίου