H δραχμή μας...

Ιονικές Δραχμές επί Ιταλικής κατοχής στα Επτάνησα

1941-42

Παραμονή πρωτοχρονιάς, περιμέναμε να μας κάνουνε τον μποναμά, ξάφνου ο πατέρας μου με φώναξε παράμερα και μου έκανε τον μποναμά, ένα κολλαριστό χαρτονόμισμα των 500,000 δραχμών ήταν τότε και αφότου είχαν φύγει για τον άλλο κόσμο οι κατακτητές Ιταλοί, πήραν μαζί τους και τα Ιονικά χαρτονομίσματά τους, οι γερμανοί είχαν φέρει τις πληθωρικές δραχμές.
Η χαρά μου μεγάλη δεν περιγράφεται, είπα να το φυλάξω, αλλά μετά πήγα στο μαγαζί και πήρα πολύχρωμες καραμέλες, από αυτές που έφερναν με το καΐκι από την Πάτρα οι μαγαζάτορες, τις μέτρησε μια, μια, μου τις έδωσαν από ένα γυάλινο βάζο, που ήταν εκεί στον μπάγκο δίπλα από τις παστές σαρδέλες και το στρατσόχαρτο, που από πάνω κρεμόταν αρμαθιές από σπάγκους από χορτάρι κιτρινωποί χλωμοί που χόρευαν στο φίλημα του αέρα που έμπαινε από την πόρτα, που έχασκε ορθάνοιχτη, φέρνοντας το φως μαζί και την παγωνιά, λες και ντρεπόταν, για το κατρακύλισμα της δραχμής στου μικρού παιδιού τα χέρια. Ο μπακάλης έκοψε ένα κομμάτι στρατσόχαρτο τύλιξε τις καραμέλες, ήταν χρώματος κοκκινωπό μα και κίτρινες και, πράσινες, τόσο λίγες χωρούσαν στην παλάμη μου, μέχρι να πάω σπίτι τις είχα φάει.
Μετά κυκλοφόρησαν τα εκατομμύρια, τα δισεκατομμύρια, μέχρι που στον ύπνο μου ονειρεύτηκα ότι είχα γίνει δισεκατομμυριούχος, και πράγματι όταν ξύπνησα μου είχαν δωρίσει δισεκατομμύρια δραχμές, ξανά πήγα να αγοράσω καραμέλες, τούτη τη φορά όμως δεν υπήρχαν, τις είχαν ανταλλάξει με καλαμπόκι, αυτό πού κάναμε μπομπότα, για να χορτάσουμε, αυτό που έφτανε από το Νιοχώρι κατοχής.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης