Santiago Atitlan Guatemala
Ιθαγενή φυλής Maya Quiché, Atitlan Guat.
San Antonio Palopó, Guatemala, Ο Τουρίστας, το αργαλειό, η ανέμη.Πλούσια χρώματα, ανθισμένα Λουλούδια, φτωχοί ντόπιοι ιθαγενείς σε φανταστικά σκηνικά θα μπορούσε να πει κανείς σκηνές του 19 αιώνα, ένας φυσικός παράδεισος. Όμως σκέφθηκε ποτέ του κανείς που χωρά μέσα σε όλα αυτά ο τουρίστας;
Λέτε να είναι αυτός ( Ο Τουρίστας) που χαλά το οικοσύστημα;
Λέτε να είναι αυτός ( Ο Τουρίστας) που χαλά το οικοσύστημα;
Από χρόνια τους ήξερα, από χρόνια πολλά τους συναναστρεφόμουν.
Υπήρξε μια εποχή όπου πέρναγα τις γειτονιές αυτές με το αυτοκίνητο, τα παιδιά τρέχαν και κρεμόταν από πίσω, σταματούσα και τα έδιωχνα, πάνε πολλά, πολλά, χρόνια από τότε, ήταν ο δικός μου αγώνας της βιοπάλης .
Σήμερα ξαναγύρισα, έστω κι ας επισκέφθηκα πολλά από αυτά τα μέρη για πρώτη φορά. Ας μου επιτραπεί να πω:
Υπήρξε μια εποχή όπου πέρναγα τις γειτονιές αυτές με το αυτοκίνητο, τα παιδιά τρέχαν και κρεμόταν από πίσω, σταματούσα και τα έδιωχνα, πάνε πολλά, πολλά, χρόνια από τότε, ήταν ο δικός μου αγώνας της βιοπάλης .
Σήμερα ξαναγύρισα, έστω κι ας επισκέφθηκα πολλά από αυτά τα μέρη για πρώτη φορά. Ας μου επιτραπεί να πω:
Οι άνθρωποι ιθαγενείς έμειναν οι ίδιοι ταπεινοί, τα ίδια ντροπαλά χαμόγελα των παιδιών, έστω κι αν σε παρακαλάνε ν’ αγοράσεις τα σουβενίρ τους, μόνο η αφεντιά μου άλλαξε, κρέμασα και μια φωτογραφική μηχανή!
Έγινα ο περαστικός ξένος, που ήρθε απ’ τον βορρά, να τους ταράξει την καθημερινή τους σιέστα, αμέσως μπήκαν μπροστά το αργαλειό, κοπέλες έκατσαν στον πάγκο για να δείξουν στον ξένο τους το πώς υφαίνουν, το πώς γυρίζουν την ανέμη, με την ελπίδα να πουλήσουν κάτι από τα υφαντά τους. Έχω κι άλλα πολλά να διηγηθώ, όμως θα τα παρουσιάσω σε επόμενες δημοσιεύσεις…
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
10 σχόλια:
...τουλάχιστον, εδώ, πατούσες στο...ίσιωμα!!!!!!!!!!!!!!
Περιμένω συνέχεια,
πάντα με αγαπη,
Υιώτα
αστοριανή!
Έτσι ακριβώς όπως τα λες είναι
αγαπητέ Γαβριήλ.Φτωχοί καί ταπεινοί,
αλλά χαμογελαστοί άνθρωποι.Στό
βορρά, στην Δύση,στον Νότο και δεν
ξέρω που αλλού χάθηκε πιά το
χαμόγελο,μόνο αυτοκτονίες ακούς,
ακόμα και στην χώρα μας.
Ας ελπίσουμε πώς θα τους αφήσουν
ήσυχους ν απολαμβάνουν τα ωραία
της φύσης.
Νάσαι καλά, τις καλημέρες μου
Ρισσιάνα
Έτσι είναι οι αυτόχθονες κάτοικοι, φίλε, σ’ όλα αυτά τα μέρη. Ταπεινοί και πάντα με το χαμόγελο στα χείλη τους.
ναι ευτυχώς δεν ήταν θάλασσα, αλλά για να φτάσω εκεί πέρασα τη λίμνη, με μια βάρκα που κάθε λίγο και λιγάκι μπούκωνε και στα ματούσε η μηχανή. αποφάνθηκε ο βαρκάρης νερό στην βενζίνα...
Ευχαριστώ
χαιρετώ
Γαβριήλ
Αγαπητή μου Ρισσιάνα,
Όπως καταλαβαίνεις άλλοι άνθρωποι, άλλα χούγια, άλλοι πολιτισμοί, όμως η απλότητα αυτή των αυτόχθονων σκλαβώνει... μα και τα χρώματα!
Ευχαριστώ
Χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Φίλε Μου Στράτο,
Μετα από τη αγωνιώδη ζωή του ναυτικού, όλο τρέχα, τρέχα, ολόκληρα 13 χρόνια, έδωσα τον σάλτο σε μια άλλη κουλτούρα όπου δεν νοιαζόταν για το αύριο!
και ήταν μόνο η αρχή!
Ευχαριστώ
χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Tυχερός φίλε Γαβρίλη που βρέθηκες ανάμεσα σ΄αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που ξέρουν να απολαμβάνουν τη ζωή όπως τους δίνεται και καταφέρνουν να μένουν άνθρωποι.
Περιμένω τη συνέχεια.
ΚΑΘΩΣ ΣΑΣ ΒΛΕΠΩ ΚΥΡΙΕ ΓΑΒΡΙΗΛ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ: ΑΛΛΟΙ ΤΟΠΟΙ.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ. ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΕ ΜΕΝΑ ΤΗ ΜΑΚΡΙΝΗ ΚΑΙ ΑΤΑΞΙΔΕΥΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΣΤΑ ΜΕΡΗ ΑΥΤΑ.
ΠΟΛΛΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΣΜΟΥΣ.
καλημέρα φίλε μου Ντένη,
Ξέρεις καμιά φορά ξεφεύγεις από της Νέας Υόρκης το τρέχα, τρέχα, ακόμα και από τον πολιτισμό μας έτσι όπως τον ξέρουμε, οπότε είναι σαν να γνωρίζεις εκ νέου τον εαυτόν σου για ακόμη μια φορά, ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν είναι αναγκαστικά της δικής σου κουλτούρας, αλλά είναι άνθρωποι.
Φίλε Ευχαριστώ
Χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Καλημέρα αγαπητή μου Μαριάνθη,
καλώς ήλθες στη γειτονιά μου, είναι πραγματικά όπως το λες άλλοι τόποι, άλλες συνήθειες, ακόμα και άλλα χρώματα...
Ευχαριστώ
χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Δημοσίευση σχολίου