Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

Copán, Honduras









Στο βάθος το "γήπεδο" όπου έπαιζαν μπάλα οι δυο αντίθετες ομάδες, όρος του παιχνιδιού ήταν να μην αγγίξει η μπάλα το έδαφος, το χώμα, έπρεπαι να την διατηρούν στον αέρα με το σώμα τους να μην χρησιμοποιούν ούτε πόδια ούτε χέρια, έτσι μας εξήγησε ο ξεναγός μας...

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Φτάσαμε κάποτε στα σύνορα Γουατεμάλας Ονδούρας, σε ένα σταθμό μικρό χωριό El Florido,
Μας θεώρησαν τα διαβατήρια μας έβαλαν μια κόκκινη σφραγίδα, για να έχουμε το δικαίωμα να ξαναγυρίσουμε στην Γουατεμάλα, ψέκασαν με απολυμαντικό τις ρόδες του αυτοκινήτου μας για τον φόβο de fiebre porcina. Και περάσαμε στην Ονδούρα.
Τα αρχαία μνημεία των Μάγια στο Copán Honduras ήταν σε απόσταση 10 χιλιομέτρων από τα σύνορα. Εκεί μας περίμενε τουριστικός οδηγός μας ξενάγησε σε όλο το πάρκο αυτό, μα σαν ήρθε το σούρουπο μας αποχαιρέτισαν κοπάδια από παπαγάλοι τόσο ήμεροι που ερχόταν και καθόταν πάνω στα μπράτσα σου όταν τα άπλωνες…
Το βράδυ κοιμηθήκαμε σε ξενοδοχείο στην Ονδούρα και το επόμενο πρωί γυρίσαμε στην Γουατεμάλα…


Γαβριήλ Παναγιωσούλης

10 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Γαβρίλη μου,
τί ταξίδι κι αυτό!
..σου είπα να με παίρνεις στη... βαλίτσα σου,
εσύ... αγρόν αγοράζεις!
ούτε παπαγάλο δεν μου έφερες!
Σας φιλώ,
Υιώτα

Dennis Kontarinis είπε...

Aκόμη μια υπέροχη βόλτα απο το τόσο όμορφο ταξίδι σου. Αλλά και αυτό το άθλημα να μην αγγίζει η μπάλα τη γη πως τα κατάφερναν;
Νάσαι καλά φίλε μου

Μηθυμναίος είπε...

Στέκομαι στις πολύ ωραίες φωτογραφίες!!!
Βάζω τη φαντασία μου να ταξιδέψει σε τέτοιους τόπους...

Καλημέρα φίλε!

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,
Το ταξίδι αυτό ήρθε αναπάντεχα, αλλά έσπασε αυτή η χειμωνιάτικη μονοτονία της Ν.Υ.

Ήταν όμως ένας παράδεισος Χρωμάτων, φτιαγμένα από το χέρι της φύσης λες και ήταν Θεϊκό, το κράτος λέγετε της Αιωνίας Άνοιξης ένεκα το υψόμετρό του 3000 μέτρα,

Ευχαριστώ
χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε Ντένη, στο άθλημα αυτό αυτοί που έχαναν τους φυλάκιζαν για να τους κάνουν ανθρωποθυσίες, και με τα κρανία τους έπαιζαν μπάλα.
Δεν ξέρω ίσως να είναι μύθος.
Αλλά από χρώματα η φύση είναι πλούσια...

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλημέρα από μια ανοιξιάτικη Νέα Υόρκη,

Τα χρώματα της φύσης των τροπικών είναι ένα ουράνιο τόξο όταν μάλιστα είναι σε υψόμετρο...

φίλε Στράτο ευχαριστώ

χαιρετισμούς
Γαβριήλ

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

ΥΠΕΡΟΧΕΣ οι φωτόγραφίες με τους παπαγάλους αγαπητέ Γαβρίλη, πραγματικά απίστευτες! Νάσαι καλά που μοιράζεσια μαζί μας τόσο όμορφες εικόνες και τόσο πλούσιες εντυπώσεις.
Οσο για το ποδόσφαιρο και με την επεξήγηση στο σχόλιο του Ντένη...άστο καλλίτερα, πολύ φοβιστικό.
Την Καλημέρα μου απο την Πατρίδα!

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα αγαπητέ μου Γαβριήλ,
μπορώ μόνο με την φαντασία μου
να απολάυσω τα χρώματα της φύσης
σ αυτές τις χώρες. Όσο για τους
τόσο φιλικούς παπαγάλους και τα
θαυμάσια και ταιριαστά χρώματά τους, θα μπορούσαμε μόνο να πούμε: Κύριε, "πάντα εν σοφία εποίησας".
Με εγκάδιους χαιρετισμούς
Ρισσιάνα

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Χαρά,
Πραγματικά τα χρώματα των τροπικών σκλαβώνουν,
Αυτό που μου έκανε κι εμένα εντύπωση το πόσο ήμεροι ήταν οι παπαγάλοι, ακόμα και παγώνια και άλλα πουλιά που δεν τα πήρα φώτο,
σε ευχαριστώ για την επίσκεψή σου,
πάντα με αγάπη

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Την καλησπέρα μου αγαπητή μου Ρισσιάνα.
γράφεις μια σοφή κουβέντα Κύριε, "πάντα εν σοφία εποίησας".
Δεν έχω παρά να το επαληθεύεσω.


Χαιρετισμούς, ευχαριστώ
με αγάπη

Γαβριήλ