Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

Πως τον προσκάλεσα σε καυγά...


                         Ετσι για να αλλάξουμε Θέμα:
 ένα μικρό  "απόσπασμα" από το  βιβλίο θρύλοι και παραδόσεις της Γουατεμάλας 


                                                Πως τον προκάλεσα σε καυγά.

Μα απλούστατα του πρόσφερα ένα δυνατό ποτό ‘cushusha’… Σίγουρος ότι δεν επρόκειτο να το δεχθεί κι έτσι έγινε:  Δεν το δέχθηκε.

Τότε σύμφωνα με τις παραδόσεις του τόπου μας,  αυτός που δεν δέχεται ένα κέρασμα ποτού είναι γιατί δεν θέλει να είναι φίλος σου, του άδειασα το ποτήρι στα μούτρα, τον περιέλουσα  κατάμουτρα.
Ο Τσον άλλαξε χρώμα σαν φίδι και τράβηξε το πιστόλι του, αλλά εγώ ξέροντας ότι αυτός που ξαγρυπνά αξίζει για δυο, είχα το δικό μου έτοιμο, του φύτεψα τέσσερες σφαίρες από το 38ρι μου και τον έστειλα κατευθείαν σε (άλλο λιβάδι…)        
 Με ένα σάλτο έφυγα  οπισθοχωρώντας, σημαδεύοντας με το πιστόλι μου τους άλλους για να μην  κουνηθούν, έφτασα εκεί όπου ήταν η φοράδα μου  καβάλησα και σαν ψυχή που την παίρνει ο διάβολος εξαφανίστηκα στους  βαλτώδεις τροπικούς θάμνους μου που μόνο εγώ ήξερα.
Αυτό ήταν όλο!
Έτσι  ο Τσον δεν θα μπορεί  πια να  ξαναπεί γλυκόλογα, ούτε τι όμορφα μάτια που έχεις  στην  Τσουσίτα…!
Λένε ότι όταν έφτασε ο δικαστής με το συνοδό του για να σηκώσουν τον νεκρό, ο  αστυνομικός  είπε, χωρίς να τον ρωτήσει κανείς.
Αυτόν τον δολοφόνησε ο  Χοσέ Κρουζ Ζαμόρα, κύριε δικαστά, έχει τέσσερες  σφαίρες στο μέτωπο που μόνο αυτός ξέρει  να φυτεύει…

Μα βεβαίως εγώ ήμουνα αυτός: Αλλά κανείς δεν μαρτύρησε.
Δεν  βλέπεται  που σας  σας το διηγούμαι εγώ ο ίδιος;
 Λοιπόν εάν  αμφιβάλετε θα σας πω ότι το βράδυ που πήγα στο χωριό, είδα να αντανακλά στην πιατοθήκη η σκιά  του Τσον, με τα ίδια μούτρα που είχε σαν  κουτορνίθι  όταν ήταν εν ζωή.

Και να μην ξεχνάτε ποτέ σας αυτή την ιστορία, μάγκες. Να την έχετε ως παράδειγμα, να μην θελήσετε  ποτέ να πιείτε από το ίδιο λάκκο νερού  (λόμπο)  όπου πίνει ο Χοσέ  Κρουζ  Ζαμόρα γιατί σας βεβαιώνω ότι θα σας στείλω σε  άλλο λιβάδι….    

Μετάφραση αποσπάσματος με τίτλο (Δυο επεισόδια της παράξενης ζωής του Χοσέ Κρουζ Ζαμόρα)   από το βιβλίο μύθοι και παραδόσεις της Γουατεμάλας, του
Συγγραφέα Φρανσίσκο Μπαρνόγια Γκάλβεζ   

Γαβριήλ Παναγιωσούλης


13 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Αυτά γινόντουσαν τότε εκεί στη εξωτική Γουατεμάλα, φίλε μου. Τώρα αλλιώς είναι τα «ξεπαστρέματα»… πιο «πολιτισμένα» σε «ξαποστέλνουν» σε «άλλο λιβάδι» όχι με "cushusha", αλλά με χτυπήματα στο πληκτρολόγιο… τα ξέρεις.

Μαριάνθη είπε...

....:))) ΜΕ ΠΑΡΑΞΕΝΕΨΕ Ο ΤΙΤΛΟΣ ...ΕΙΠΑ ΚΑΒΓΑΣ ΚΑΙ ΓΑΒΡΙΗΛ ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ, ΠΑΩ ΝΑ ΔΩ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ!!! ΧΑΧΑ!!
ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΔΙΚΙΟ, ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΛΛΑ ΔΕ ΣΕ ΑΦΟΡΑ. ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΑΛΛΩΣΤΕ ΑΦΟΥ ΕΧΕΙΣ ΕΜΦΥΤΗΤΗΝ ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΜΥΑΛΟ;
ΟΚΤΩΒΡΗΣ ΜΕΝ ΑΛΛΑ ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΙ. ΣΕ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΖΥΓΟ ΣΟΥ.

pylaros είπε...

Μα αυτή τη λέξη "ξεπαστρέματα" είχα καιρό να την ακούσω φίλε μου.
Βλέπουμε πόσο έχει προοδέψει η κοινωνία, με ένα χτύπημα στο πληκτρολόγιο με μια κίνηση του ενός δακτύλου σου είναι σα να τραβάς την σκανδάλη από το 38ρι σου...
Όμως θυμάμαι αυτά τα παλιά έθιμα κάθε κράτους, όταν στο λυκόφως του φεγγαριού μαζευότανε οι κάτοικοι του χωριού στην ζούγκλα άλλοι ξαπλωμένοι σε αμάκα άλλοι καθιστοί κάτω από τις μπανανιές και λέγανε ιστοριούλες για φαντάσματα και ήρωες, νεαρός τότε κρεμώμουν από τα χείλη τους, όλα αυτά σήμερα μας φαίνοντε ότι ήταν χιλιάδες χρόνια μακριά, ενώ ήταν μόλις χθες...


Φίλε ευχαριστώ
Χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,

Γράφεις ΚΑΒΓΑΣ ΚΑΙ ΓΑΒΡΙΗΛ ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ, ΠΑΩ ΝΑ ΔΩ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ!!!

Πόσο πολύ με έχεις ψυχολογήσει ναι είναι το πιστεύω μου, να μην ερίζω και να σέβουμαι όλλων τις γνώμες και απόψεις, καθώτι η ανθρωπότητα απαρτίζεται από διαφορετικές προσωπικότητες που δεν μοιάζουν η μία με την άλλη.

Ευχαριστώ

χαιρετισμούς

Γαβριήλ

Μηθυμναίος είπε...

Υπέροχη η νέα φωτογραφία της "κεφαλίδας"!
Αντίκα του 1929!!!

Βάνα Κ είπε...

Στα γρήγορα, λέω και γω μια καλημέρα σε όλους σας.
Για μια στιγμή στην αρχή, πριν διαβάσω όλο το κείμενο, είπα " Μιλάμε γι αυτόν τον Γαβρίλη, που ξέρω;"
Πολύ ζωντανή ιστορία.
Γεια σας μέχρι να τα ξαναπούμε
Βάνα

Μηθυμναίος είπε...

Βάνα, ένας είναι ο Γαβρίλης! Ένας, μοναδικός και... "Υπέροχος"!

Η Ιουστίνη είναι ενήμερη για το ραντεβού μας στις 9 του Οκτώβρη;

pylaros είπε...

καλησπέρα από Νέα Υόρκη

Στράτο η Αντίκα υπάρχει ακόμη στο χωριό μου, όχι δεν είνια δική μου αλλά φίλου μου, με αυτήν όταν ήμουν μικρός και με έβαλαν μαζί με την μάνα μου στο πίσω κάθισμα έβαλα τα κλάματα και τσίριζα γιατί κοιτάζοντας απ' έξω έβλεπα τα δένδρα να τρέχουν...
Ευχαριστώ σε φίλε

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλησπέρα από το Μεγάλο μήλο αγαπητή μου Βάνα,

Πάντα τρέχοντας, όμως θα πρέπει τα θέματα των κειμένων να αλλάζουν έστω κι αν ο τίτλος ή το διήγημα δεν αντιπροσωπεύει την προσωπικότητα του "ιδιοκτήτη" της Ιστοσελίδας...

Σου εύχομαι ούριο άνεμο στα μελοντικά σας σχέδια.

χαιρετισμός
με αγάπη

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

...μια βόλτα με την αντίκα, παρακαλώ!

Όμορφη ιστορία, Καλά εποίησες...

Χαιρετισμούς από τον Δημήτρη,
Υιώτα

pylaros είπε...

¨ετσι ήταν η ζωή τον περασμένο αιώνα,
όμως ακόμα και σήμερα ισχύει ο νόμος του δυνατόερου...

χαιρετισμούς και στους δυο σας,

ε την αντίκα αυτή κάποτε περπάτησα μικρός

Ευχαριστώ
Χαιρετώ

Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Φίλοι μου Γαβρίλη και Στράτο.
Πολύ σας απασχολούν τα πληκτρολόγια. θα έχετε καταλάβει ότι αυτά είναι μόνο για όποιους ξέρουν να τα χρησιμοποιούν.
Οι άσχετοι μπορούν να παίζουν με αυτά.
Όσο για την ανάρτηση κι΄εγώ στην αρχή τα έχασα. Λες, είπα μέσα μου, ο Γαβρίλης να έγινε το λιοντάρι της Metro Goldwin Mayer;
Πάντως ωραιότατο το απόσπασμα του βιβλίου.
Νάσαι καλά φίλε.

pylaros είπε...

Αχ! μακάρι νάμουνα σαν το λιοντάρι,
αυτά που είναι ελεύθερα σκοτώνουν για να ζουν, είναι παληκάρια.
αυτό που ήταν στην Αιχμαλωσία άλλοι κέρδιζαν από τον βρυχηθμό του κι εμείς παρακολουθούσαμε με ανοιχτό τον στόμα τα ανδραγαθήματα των ηρώων στις ταινίες της Metro-Goldwin-Mayer.

Ευαχριστώ σε φίλε Ντένη

χαιρετώ

Γαβριήλ