Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

Χωρίς Μάσκα!




                                                            Χωρίς Μάσκα!

Ήταν  νύχτα τα φώτα  στις κολόνες  είχαν ανάψει, έκανε  κρύο στη Νέα Υόρκη, το χιόνι έπεφτε ακατάπαυστα, οι νιφάδες φαινόταν ότι χόρευαν τον χορό του Ζαλόγγου μπροστά στα φώτα των αυτοκινήτων, έπεφταν στον δρόμο και αυτοκτονούσαν, σε μια λασπερή επιφάνεια που κολλούσε  στους προφυλακτήρες.
Το αφεντικό του σκεφτόταν ότι θα του λέρωνε το αυτοκίνητο που μόλις είχε αγοράσει ένα μπλε Μπουίκ, με παρμπρίζ μιας πράσινης απόχρωσης, που ήταν της μόδας.
Ένα αστυνομικό αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά απ’ το μαγαζί, μπήκαν μέσα δυο κοκκινοτρίχηδες τον έβγαλαν έξω, τον πήραν μαζί τους, το αφεντικό του είπε, το σύστημα είναι δίκαιο, πες την αλήθεια, οι πελάτες έτρωγαν χαρούμενοι κοιτούσαν χωρίς να ενδιαφέρονται. Η καρδιά του χτυπούσε από  άγνοια, από το άγνωστο αύριο, από έλλειψη ωριμότητας.
Ήταν η αρχή της διαιώνισης  μιας  κατάστασης, που άφησε τα ίχνη της. .


 Αντιμετώπισε όλα αυτά χωρίς μάσκα προσποίησης, όμως ήταν λάθος του. 
Από  τότε έμεινε έτσι, η παιδική του ψυχή έμεινε τραυματισμένη, η κοινωνία κορόιδεψε την αθωότητα του, η ελληνική λογική, αυτή που του είχαν μάθει απ’ το χωριό του  άχρηστη, οι αντιπρόσωποί της τον έβλεπαν αδιάφοροι, εχθρικά.  
Η  ψυχή του υποσυνείδητου  ζητούσε μια ζεστασιά, έναν καλό λόγο, ένα αποκούμπι, το έψαχνε, συγκρουόταν με την ωμή κρύα πραγματικότητα. 
Ο καιρός  περνούσε, η θάλασσα έγινε  η συντρόφισσα του, για πολλά χρόνια έμεινε αποκομμένος από τα ειωθότα κοινωνικής  συμπεριφοράς, μέσα σε βαπόρια, με πειρατικές σημαίες, όμως  εξακολουθούσε να υπάρχει έτσι όπως γεννήθηκε.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης  

2 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Πολλά λεν' τα λόγια σου, φίλε... δικά σου βιώματα μου φαίνονται... γιατί λίγοι απόμειναν με άφθαρτη την παιδική ψυχή τους... κι ένας απ' αυτούς είσαι, αναμφίβολα, ΕΣΥ!

Και άσε τι λένε οι σοφοί και οι "ποιητές"…

Καλή εβδομάδα!

pylaros είπε...

Φίλε μου Στράτο, οι Μάσκες λένε την αλήθεια,

Αυτή η δεύτερη η πέτρινη είναι της φυλής Μάγια από τα αρχεία του Κοπάν Ονδούρας όπου είχα πάει el año pasado.


saludos y gracias

Gabriel