Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

Τι να είναι πίσω απ' τον ορίζοντα;

       Είχα μια  περιέργειά να μάθω,  τι να υπάρχει  πίσω απ' τον ορίζοντα;

                          Ορίζοντας του Ωκεανού, εκεί που δεν υπάρχει τέλος
 Όταν ήμουν ένα μικρό παιδάκι και ζούσα  στην Ελλάδα, μου άναβε η περιέργεια και αναρωτιόμουν άρα  τι να υπάρχει  πίσω από τον ορίζοντα, εκεί  όπου Δύει ο ήλιος μα κι από εκεί όπου Ανατέλλει, φυσικά  από την αντίθετη πλευρά του ορίζοντα;
 Έτσι μια μέρα αποφάσισα να μάθω. Μπαρκάρισα σε ένα πλεούμενο για 25     μέρες  πλέαμε στον Ατλαντικό Ωκεανό, ακολουθώντας το μονοπάτι του ήλιου προς την δύση, (όπως μου έλεγε κάποτε η μάνα μου για να φτάσεις στην Αμερική πρέπει να κυνηγάς το μονοπάτι του ήλιου) έτσι   έφθασα στην Αμερική. Μα κι εκεί  ο ορίζοντας φαινόταν απέραντος άγνωστος.  Τότε  ξαναπήγα σε πλεούμενο, ακολουθώντας το μονοπάτι του ήλιου προς την δύση περάσαμε την διώρυγα  του Παναμά βρεθήκαμε στον Ειρηνικό Ωκεανό.   Με όλα ταύτα δεν  λύθηκε η περιέργειά μου, γύρω μου υπήρχε ένας άγνωστος ορίζοντας. Έτσι πλεύσαμε προς το νότιο ημισφαίριο, στον νότιο Ειρηνικό. Όμως κι εδώ υπήρχε γύρω μου ένας ορίζοντας στολισμένος με άσπρες δαντέλες από παρδαλά σύννεφα. Η περιέργειά μου,  μου έτρωγε τα σωθικά, 

                               Πάνω από τους πράσινους ορίζοντες 
Έτσι αποφάσισα να ανεβώ σε μια  πυραμίδα των Μάγια ύψους  47 μέτρων (όχι μέχρι πάνω)   στην μέση μιας  καταπράσινης ζούγκλας των τροπικών, περιοχή Τικάλ του Πετέν Γουατεμάλα μήπως βρω μια άκρη. Από κάτω από τα πόδια μου φιγουράριζαν οι κορυφές των δένδρων, μα εκεί στο βάθος έβλεπα έναν πράσινο  ορίζοντα.  Άρα τι να είναι πίσω από τον ορίζοντα; Μετά απ’ όλα αυτά κατάλαβα ότι πάντα θα υπάρχει ένας ορίζοντας, πάντα θα υπάρχει η  περιέργεια να μάθω τι είναι πίσω απ’  τον ορίζοντα κι όχι μόνο αυτό αλλά τα πάντα υπάρχουν σε κυκλική μορφή.  
  Μετρώντας τα σκαλοπάτια για να φθάσω στον πράσινο ορίζοντα
Σκεπτόμενος αυτά,  καθώς περπατούσα εδώ στην γειτονιά μου μπήκα σε ένα κτήριο να ρωτήσω κάποια πληροφορία, αν δίδουν μαθήματα Αγγλικής σε νεόφερτο παιδί από Ελλάδα. Συμπτωματικά εκεί που κουβεντιάζαμε, είδα επιγραφές ότι  διδάσκουν ανθρώπους άνω των 21 ετών  για να κατακτήσουν  καινούργιους ορίζοντες.
Adult Continuing  Education.
Α! να που υπάρχουν ευκαιρίες σκέφθηκα να κατακτήσεις καινούργιους  ορίζοντες, έστω κι ας είναι ζωγραφισμένοι στους τοίχους και το κυριότερο δεν πρέπει να τρέχεις από πίσω… μου άναψε η περιέργεια, με  καλοδέχθηκαν και μου  έδωσαν την ευκαιρία να κατακτήσω καινούργιους ορίζοντες,  εκείνους της μάθησης  που ποτέ δεν είχα συναντήσει. 

Μάλιστα με παρουσίασαν ως παράδειγμα, σηκώθηκαν επάνω και με χειροκρότησαν, θα μου πείτε γιατί; Γιατί ήμουν ο πιο ηλικιωμένος, μου ήρθαν στο νου παλιές μου δόξες. Δέχθηκα ακόμη και  χειραψίες, αλλά σιώπησα.  Το πρόβλημά μου:  Το πρόβλημά μου,  σε μια ηλικία που όλοι σε φωνάζουν παππού τι όφελος θα έχει έστω και να κατακτήσω καινούργιους ορίζοντες;    
  

Γαβριήλ Παναγιωσούλης   

10 σχόλια:

kerina poiimata είπε...

αγαπητέ κ . Γαβριήλ, η πρώτη φωτογραφία σας, δείχνει ακριβώς τη νοητή γραμμή που ενώνει γη και ουρανό, έστω και αν εκεί είναι η θάλασσα.Ζούμε στη γη, ατενίζουμε τον ουρανό,άλλωστε εσείς γράφετε:λυπήσου αυτούς που δεν ονειρεύονται!Γιαυτό ο ορίζοντας έχει πάντα την αξία του!να είστε καλά!Με εκτίμηση.

Ντένης Κοντρίνης είπε...

Καλή σου μέρα φίλε Γαβρίλη και καλή βδομάδα.
Σε χαίρομαι που πάντα ψάχνεις για καινούργιους ορίζοντες.
Εύχομαι πάντα να ταξιδεύεις με ούριους ανέμους.
Νάσαι καλά φίλε.

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Πόσο ίδιες απορίες αλήθεια έχουν τα παιδιά,όποτε κι αν έχουν γεννηθεί αυτά.Γιατί και σήμερα κάποια θ αναζητούν τι υπάρχει πίσω απο εκεί που φαίνεται οτι τελειώνει ο ορίζοντας;
Ναι,αναρωτιόμουν κι εγω,οταν έβλεπα οτι τέλειωνε εκεί που τέλειωνε η θάλασσα.
Εσυ όμως ευτύχησες ν ανακαλύψεις άλλους ορίζοντες ,άλλων Χωρών μακρυνών και κυρίως ΤΟΛΜΗΣΕΣ να μπεις στον κόσμο της γνώσης,ανεξαρτήτως ηλικίας.
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ,ΑΥΤΟ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΔΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΟΛΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΩΝ ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ που θάλεγε κι ο ποιητής-ναυτικός συντοπίτης σου
Με πολύ αγάπη στον ακούραστο φίλο Γαβρίλη
Χαρά

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Βαρβάρα, πάντοτε ο ορίζοντας είναι ένα άγνωστο μέρος πάντα μας κάνει κι ονειρευόμαστε και με το γαλάζιο της θάλασσας ακόμα πιο πολύ.

Ευχαριστώ

Καλή εβδομάδα,
με εκτίμηση
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε Ντένη
Ήθελα νάχα μια ζωή ακόμα μπροστά μου νάψαχνα για ορίζοντες, ο ορίζοντας θα υπάρχει πάντα, τα όνειρα θα υπάρχουν πάντα, εμείς έχουμε οριακό σημείο λήξεις οπότε πάντα θα μένει ο κύκλος του ορίζοντα.

ευχαριστώ
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Χαρά. It is a pleasure που λένε και οι Αγγλόφωνοι να μαθαίνω νέα σου.

ναι πάντα ο ορίζοντας παραμένει κι εγώ τον κοιτώ και αναπολώ, όμως ακόμα ψάχνω για κάτι τι καινούργιο, αλλά υπάρχει κι ένα αλλά,
αυτό είναι το βάρος του χρόνου γιατί είναι αυτός που σέρνουμε στην πλάτη μας και κάθε μέρα που περνά, βαραίνει πιο πολύ.

Ευχαριστώ για την επίσκεψή σου,
με όλη μου την αγάπη

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

...ο πιο καλός ο μαθητής...
ήμουν εγώ στην τάξη...

Γαβρίλη μου, αν με ρωτήσεις τίνος είναι το τραγούδι, ΔΕΝ ξέρω! Μόνο που μερικές φορές το τραγουδάει ο Δημήτρης...

Κι αφού ξανά-γινες μαθητής, -αν και σε όλη μας την ζωή μαθαίνουμε-
είμαι σίγουρη ότι θα είσαι ο κάλλιστος.

Καλό διάβασμα, λοιπόν,
για να μην τελειώνουν οι ορίζοντες της μάθησης...

Περιμένω βραβείο!!!!!!
κι αργότερα,
Δίπλωμα!

Φιλί,
Υιώτα

Μηθυμναίος είπε...

Ποιο παιδί, φίλε μου Γάβο, δεν είχε την περιέργεια, τότε, να μάθει τι υπάρχει πιο πέρα απ’ τον ορίζοντα… Και πιο πέρα, κι ακόμη πιο πέρα…
Κι αυτό είναι μια πορεία, η ίδια η ζωή μας.
Εσύ τόσους σε τόσους ορίζοντες ταξίδεψες, κόντεψες, εξερεύνησες, τώρα τούτον τον «χειροπιαστό» θα φοβηθείς;
Συνέχισε φίλε αυτό που αποφάσισες. Ίσως αντικρίσεις άλλον που ούτε καν τον φανταζόσουν. Βλέπεις τόσα μας επιφυλάσσει η ζωή…

Καλημέρα και πάλι από τη βάση μου.

pylaros είπε...

Ευχαριστώ για την επίσκεψή σου...
χαιρετισμούς Δ..
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητέ μου φίλε Στράτο, Πάντα θα είμαι περίεργος τι υπάρχει εκεί μακριά στον ορίζοντα, ακόμη είμαι περίεργος τι να υπάρχει και στον τελευταίο ορίζοντα εκεί όπου ξεκινά ο Αχέροντας, είναι κι αυτός ένας άγνωστος ορίζοντας γιατί κανείς δεν έχει γυρίσει πίσω να μας πει τι είδε...

πάντα με την αγάπη μου
Γαβριήλ