Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015

Ένα Ψυχολογικό τεστ!

                                                                       Ιστορίες της νύχτας # 4

Ένα ψυχολογικό τεστ!
                                       Και όμως υπάρχει.
Είχε αρχίσει να νυχτώνει, τα φώτα του δρόμου άναψαν κάτι στενόμακρε λάμπες φθοριούχου, έδιναν στα πρόσωπα μια χλομάδα λες και ήταν κέρινα.  
Το δουλικό τον κοίταξε καλά στο μάτια.
-Η κυρά μου θέλει ταξί, αλλά θέλει έναν της εμπιστοσύνης να έχει  τον στόμα σου κλειστό.
-Θα βάλω φερμουάρ, είπε ο οδηγός.
-Καλά, Πάμε,
Η πίσω πόρτα του ταξί άνοιξε και μπήκε η Σούζη, η κομμώτρια της γειτονιάς.
-Ω! αυτόν μούφερες, ξίνισε τη μούρη της το δεσποινάριο αυτό που άνοιξε την μπροστινή πόρτα και κάθισε δίπλα του.
-Δεν υπήρχε άλλος στην πιάτσα, είπε το δουλικό.
-Τράβα εμπρός, στρίψε τη γωνία και σταμάτα, στη μέση του τετραγώνου.
Άνοιξε η πίσω πόρτα και μπήκε ο κουμπάρος.  
Πάμε είπε στην επόμενη πόλη 50 χιλιόμετρα στο εσωτερικό.
Εκεί πήγανε σε κέντρο από κάτω εστιατόριο μπαρ επάνω ξενοδοχείο.
Ο Κουμπάρος είπε:
-Πιέτε φάτε ότι θέλετε, όλα πληρωμένα,  θα μας περιμένεις να μας πας πίσω στην πόλη, πήρε την Σούζη αγκαλιά και φύγανε.
Η ‘jukebox’ ροκόλα  έπαιζε συνέχεια μουσική σύμφωνα με τα γούστα των πελατών. Ένα ημίφως κάλυπτε τα πάντα, σα να ήθελε να προστατεύσει την ανωνυμία των πελατών.
-Ξέρεις, -είπε το κορίτσι-  εγώ δεν πέφτω ποτέ τόσο χαμηλά να κάνω παρέα με ταξιτζή, είμαι  πρωτευουσιάνα, έχω τρόπους, αλλά φταίει η Σούζη που με κουβαλά μαζί της για να έχει άλλοθι.
-Μου  είναι αδιάφορο, είπε ο οδηγός.  
-Φέρε ακόμα δυο μπύρες και μεζεδάκια φώναξε, η μουσική έπαιζε ελαφρά μπολερό και μεξικάνικες μπαλάδες.       
Οι πελάτες μεθυσμένοι άρχισαν να τραγουδούν σε ρυθμό Μεξικάνικης rancheras, ένας μάλιστα με γένι ερχόταν στο τραπέζι τους σήκωνε το ποτήρι του και φώναζε, «πίνω για να ξεχνώ»
-Τι θα έλεγες μέχρι να κατεβεί η Σούζη με τον φίλο της να παραγγείλουμε ακόμα δυο μπύρες και να πάμε πάνω σε δωμάτιο να τις πιούμε με την ησυχία μας, έτσι θα έχουμε την ευκαιρία να γνωριστούμε και να μιλήσουμε για χίλια δυο πράματα.
Το κορίτσι τον κοίταξε στα μάτια, μετά κοίταξε τριγύρω της, είδε τους μεθυσμένους, σκέφτηκε λιγάκι και είπε.
-Μα εγώ δεν είμαι τέτοια.
-Για  όνομα του Θεού,  δεν είπα τέτοιο πράμα.
-Πάμε.
Ένα στρώμα μπλε με ρίγες που κάποτε ήταν άσπρες, ριγμένο στον σκελετό του κρεβατιού, ένα σεντόνι διαφανές, μια πετσέτα κρεμασμένη στον τοίχο κι ένα τραπεζάκι, η τουαλέτα ήταν απ’ έξω. Έβαλαν τις μπύρες στο τραπέζι, ξάφνου ο οδηγός άρχισε να γελά.
-Τι βλέπεις τίποτα το αστείο; Είπε το κορίτσι.
-Όχι, αλά θυμήθηκα μια παροιμία που λέει να φοβάσαι τις γυναίκες μόνο όταν είναι φτιαγμένες από σαπούνι.
-Δηλαδή γιατί;
-Να γιατί όταν τις χαϊδεύεις και με τέτοια ζέστη θα είναι επικίνδυνο να λιώσουν.
-Μα εγώ δεν είμαι τέτοια!
Ο  ταξιτζής της είπε με θυμό,
-Δηλαδή  δεν είσαι τι;
-Εννοώ από σαπούνι κουτέ.
Αγκαλιάστηκαν, η τροπική ζέστη έκανε τα σώματά τους να ιδρώνουν.
-Φαντάσου να ήμουν φτιαγμένη από σαπούνι, θα είχα λιώσει, είπε το κορίτσι.
Μια μυρωδιά μούχλας, αναδινόταν στον αέρα, θα είναι από την υγρασία, σκέφθηκε ο ταξιτζής.
-Θα σκάσουμε εδώ μέσα, αν είχαν τουλάχιστον ανεμιστήρα, βγάλε το μπλουζάκι σου να δροσιστείς, είπε ο οδηγός, Λες να φταίει η μπύρα, ή η ζέστη;
Ή η δική σου θέρμη πέρασε στο κορμί μου, είπε το κορίτσι.
Ξάπλωσε  στο κρεβάτι, τράβηξε τα μαλλιά της προς τα πίσω. Με  χέρι που έτρεμε  χάιδεψε το κουκλίστικο σώμα.  
Ξάφνου η μορφή της άλλης πέρασε από μπροστά του, τον έπνιγε, αδύνατον να ελευθερωθεί, σα να τον δάγκωσε φίδι πετάχτηκε πάνω, νικημένος έσκυψε το κεφάλι, ντύθηκε, άνοιξε την πόρτα,
-«θα σε περιμένω κάτω» φώναξε.
Μια ψυχική ευαισθησία που κρατά κλειδωμένη την αντρική καρδιά!
Λογικώς αδύνατον! Και  όμως υπάρχει! 

Γαβριήλ Παναγιωούλης       
          



15 σχόλια:

Κική Κωνσταντίνου είπε...

Αυτή την ψυχική ευαισθησία Γαβρίλη μου νομίζω πως ελάχιστοι άντρες την έχουν πια. Ισως να απορρει μονο απο την αληθινη αγαπη και οταν αυτη δεν υπαρχει να "επιχρυσώνεται" με κάποιο τρόπο.

Μετρας τεσσερις συμμετοχες, διαφορετικές μεταξύ τους μα με γραφή που σε κραταει σε εγρηγορση.

Μια ιστορια ιδιαιτερη σημερινη, με ταξιδεψες με ενα ταξι σε εναν παλαιοτερο κοσμο και μου αρεσε πολυ.

Καλο σου βραδυ

airis είπε...

Μια ψυχική ευαισθησία που κρατά κλειδωμένη την αντρική καρδιά!
Γαβρίλη μου σε ευχαριστώ πολύ και για αυτή τη διαφορετική συμμετοχή σου!
Συνεχίζω να σε απολαμβάνω!
Σε φιλώ :)))

Αστοριανή είπε...

Πώς τα καταφέρνεις, όλο και μας ...παγιδεύεις...

Χαρά στο κουράγιο σου! μια να τα θυμάσαι και μια να τα γράφεις...

Χαιρετισμούς,

Υιώτα

To love life for what it is είπε...

Είναι όντως ένα τεστ, μια δοκιμασία, αυτό που περιγράφεις. Χαίρομαι που νίκησε η "ψυχική ευαισθησία" του ήρωα. Γιατί αυτός είναι μάλλον ένας παλιομοδίτικα ρομαντικός τρόπος να πεις, πως ο πρωταγωνιστής σου αγαπούσε βαθιά. (Και περιττό να γράψω, ότι, με την κατάληξη της ιστορίας, οι περισσότερες αναγνώστριες - κι ανάμεσά τους κι εγώ - θα αγαλλίασαν με τη σκέψη μιας τέτοιας απόδειξης αγάπης...) Καλή συνέχεια! :-)

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Τώρα για να είμαστε ειλικρινείς και επίκαιροι, αυτή η ψυχική ευαισθησία σπανίζει και στις γυναίκες. Συνηθισμένη να διαβάζω τις βιωματικές ιστορίες σου, με τους απρόβλεπτους ήρωες και τις ανατρεπτικές καταλήξεις, νιώθω και πάλι την αγωνία να κορυφώνεται σ' έναν υπέροχο επίλογο που αναδεικνύει τη δύναμη της αγάπης και της αφοσίωσης.
Καλό σου βράδυ (ή καλημέρα) εκεί που είσαι Γαβριήλ!

Μηθυμναίος είπε...

Θα μετατρέψω εδώ τη λατινική αποφθεγματική φράση του Κικέρωνα:«O tempora, o mores, σε απλά ελληνικά:«Ω καιροί, ω ήθη»!

Que tengas un buen fin de semana, amigo Gabo!

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Κ.Κ. (Εκφράσου)
Ευχαριστώ για ην επίσκεψή σου,


έγραψα 4 διαφορετικές ιστορίες της νύχτας
Κάθε μια διαφορετική, όμως όλες είναι βγαλμένες από τα πέρατα του κόσμου, χωρίς φυσικά να επικρατούν τα ήθη και τα έθιμα, αυτά που είχε ή έχει η Ελληνική κοινωνία.

και πάλι
Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Αριστέα,
Θέλησα να δώσω με τούτη την ιστορία της νύχτας, κάτι για να σκεφτεί ο νους του ανθρώπου ότι στον κόσμο μας, στην κοινωνία που ζούμε υπάρχουν απ' όλα, μα και πλούσιες ψυχικές καταστάσεις που διαφέρουν από τις σκέψεις και πράξεις της μαζικής κοινωνίας.


Πάντα με την αγάπη μου

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,

όχι δεν είναι παγίδα απλώς υπάρχουν άνθρωποι όπου βλέπουν την κατάσταση διαφορετικά.


χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

To love life for what it is.

Life is full of surprises...

Σε ευχαριστώ για την επίσκεψή σου, η ζωή μας είναι γεμάτη από εκπλήξεις, μα και από ψυχικές αρετές (όχι αναγκαστικώς παλαιομοδίτικες) είναι το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής, αυτό που μας κάνει ανθρώπους

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου κ. Κανελλάκη.
Ξέρω ότι το θέμα που διάλεξα είναι πολύ δύσκολο, ξέρω ότι είναι απίστευτο στην πλατιά κοινωνία, μπορώ να πω ότι ανάμεσα στην σημερινή κοινωνία των νέων κι αυτή που περιγράφω, δεν υπάρχει διαφορά, τα ήθη έξω από τα σύνορα της Ελλάδος πάντα ήταν πιο ελεύθερα, πιο χαλαρά, πιο φυσικά, αλλά πάντα υπήρχαν ανθρώπινα αντικείμενα προσφοράς, άρα δίνω έμφαση στην ψυχολογική κατάσταση του ατόμου, σαν κάτι το σπάνιο, που το μεγαλείο της ψυχής κατορθώνει και υπερισχύει της γενετήσιας έλξης, με την ειλικρινή βοήθεια των αισθήσεων.

Σε ευχαριστώ πολύ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλημέρα φίλε μου Στράτο,

Στην ιστορία μου που περιγράφω καταστάσεις στις χώρες που εσύ γνωρίζεις όπου τα ήθη είναι πιο ελεύθερα και θεωρείται κάτι τι το φυσικό η σεξουαλική γνώση και ωρίμανση των νέων, χωρίς ταμπού ανάμεσα στα δυο φύλα, δεν είναι σπάνιο το γεγονός να ανακατεύεται και η ψυχολογική κατάσταση του ατόμου προς το αντίθετο φύλο, αφότου ξέρει ότι το αλλότριο πεδίο είναι ελεύθερο να χτυπήσει όποια πόρτα θέλει, κάτι που το αποφεύγει.

Εν τέλει φίλε μου το θέμα είναι δύσκολο, για ανάλυση.

Que tengas un buen fin de semana

saludos
Gabo

evonita είπε...

Περίμενα πως θα είχε απρόσμενο τέλος η ιστορία, αλλά όχι αυτό...χαίρομαι για αυτή την ψυχική ευαισθησία που στις μέρες μας είναι σχεδόν ανύπαρκτη.. πολύ ιδιαίτερη κ όμορφη ιστορία..καλό σας βράδυ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου "evonita"

Ευχαριστώ για την επίσκεψή σου,
Η ζωή μας είναι γεμάτη εκπλήξεις, εκτός από την ωμή πραγματικότητα, την χειροπιαστή υπάρχει και μια ψυχική δύναμη που πολλές φορές πιστεύει σε ιδανικά μέχρι κι αυτά να πάρουν την κατηφόρα της φθοράς, αυτή που φέρνει ο χρόνος και η χρήση.
Μέχρι τότε, όταν τα ιδανικά είναι πολύ φρέσκα η ψυχή νικά το σώμα...

Καλή σας εβδομάδα
Γαβριήλ

evonita είπε...

Πολύ ωραία η διατύπωσή σας.. πραγματικά η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις, αυτό την κάνει και μοναδική για τον καθένα από μας! Καλή εβδομάδα και σε σας.