Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Κάτι καινούργιο:



Η Μάσκαρα του ελαφιού, αυτή φορούν όταν χορεύουν το χορό των Ελαφιών.




Μπήκα λοιπόν μέσα φορώντας ένα καπέλο,
Κάποιος φώναξε, δεν ξέρω ποιος ήταν ε! κύριε το καπέλο, το έβγαλα και το κρατούσα στο χέρι εις ένδειξη ότι σεβόμουν την πίστη όλων αυτών των ανθρώπων.
Ήτανε μια ευσεβή σκηνή στα πιστεύω των Ιθαγενών, ένα μίγμα της δικής τους θρησκείας και της καθολικής, μια σκηνή αφοσίωσης και ευλάβειας, με τις φλόγες από τα καντήλια να τρεμοσβήνουν λες και ήτανε ψυχές.
Διατηρούν την καρδιά ενός Άγιου μέσα σε αυτή την απομίμηση ανθρώπινης κούκλας, (στη μέση) εκεί κρεμούν τα τάματά τους, σε αυτόν προσεύχονται. Αχ! ξέχασα το όνομά του.


Γαβριήλ Παναγιωσούλης


Alotenango, Antigua Guatemala







10 σχόλια:

Μαριάνθη είπε...

ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΕΣ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ. ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΜΟΝΕΣ ΛΕΝΕ ΠΟΛΛΑ. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ, ΕΧΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΜΑΣ ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ.

Μηθυμναίος είπε...

Σ' όλους αυτούς τους λαούς, Γαβριήλ, επικρατεί αυτή η δυνατή θρησκευτική προσήλωση σε φυσικά φαινόμενα, όντα κ.λπ.

Όπως επίσης και η γνωστή μας santeria.

Saludos!

Ανώνυμος είπε...

Ο κάθε λαός κι ο κάθε άνθρωπος
προσεύχεται με τον δικό του τρόπο.
Αν Γαβριήλ μου υπήρχε ο αλληλο-
σεβασμός ίσως να μην υπήρχαν τόσα
προβλήματα.
Καλό σου βράδυ
Ρισσιάνα

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,
Σε ευχαριστώ που πέρασες απ το φτωχικό μου.

Νομίζο ότι το όνομα του Αγίου ήταν Γιώργος, έτσι μου είπε η Ορτένσια αφού μαζί είμαστε αλλά δεν παίρνω όρκο...
Ευχαριστώ

χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Κι αν παρακολουθήσεις φίλε μου το όργανο αυτό που είναι πίσω από εμένα είναι μια Μαρίμπα κοινως Ξυλόφωνο.
Τόσα χρόνια είχα την εντύπωση ότι ήταν όργανο των Μάγια, δική τους εφέυρεση, Όχι μου είπαν είναι από την Αφρική, οι μάυροι το έφεραν στην Γουατεμάλα και Γιουκατάν του Μεξικού, και να φανταστείς ότι όταν εόρταζαν cumpleaños στα σπίτια στην Γουατεμάλα φώναζαν μια μαρίμπα αντίς να έχουν γραμόφωνο...

Είχα κι έχω την εντύπωση ότι η Santeria γεννήθηκε στην Κούβα ναι από μετανάστες αφρικανούς και μεταδόθηκε σε όλη τη Καραϊβική,
Δεν νομίζω να ήταν ή και να είναι γνωστή στους ινδίχενας του Ειρηνικού, πάντως έχουν κάτι παρόμοιο.

Ευχαριστώ

χαιρετώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

καλησπέρα αγαπητή μου Ρισσιάνα.

Είναι όπως το λες,
διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικά πιστεύω, αν υπήρχε ο αλληλοσεβασμός ναι δεν θα υπήρχαν και τόσα πολλά προβοβληματα...


Ευχαριστώ

Χαιρετισμούς
Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Μια ακόμη ωραία ξενάγηση και μάλιστα στο μυστήριο της θρησκείας αυτών των λαών. Που ήταν όμως φίλε Γαβρίλη; Σε ποιό μέρος; Σε ποιά πολή;
Πάντως χάρηκα τη μυστικοπάθεια αλλά και τα έργα με τα οποία στολίζουν την πίστη τους.
Νάσαι καλά φίλε.

pylaros είπε...

καλημέρα φίλε Ντένη,
Όλη η Γουατεμάλα είναι γεμάτη από αυτές τις παραδόσεις, που ανακατεύτηκαν με την καθολική θρησκεία κι έβγαλαν μια καινούργια δική τους, αλλά προπαντός είναι οι ιθαγενείς που ζούνε σε υψόμετρο και προς την μεριά του Ειρηνικού Ωκεανού.
Ένα μέρος όπου χορεύουν στους δρόμους τον χορό του ελαφιού κι άλλα μαζί είναι στο Panajachel και Chichicastenango, Πήγαμε με το αυτοκίνητο, ήταν τόσο πολύς κόσμος ώστε προτίμησα να κάτσω μέσα στο αυτοκίνητο και να περιμένω όλους τους άλλους της παρέας, συνωτισμός,
Η φωτογραφίες είναι από το Alotenango κοντά στην Antigua Guatemala, την πρώην πρωτεύουσα του κράτους την οποίαν εγκατέλειψαν οι Ισπανοί ένεκα σεισμών.

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

...Gabrilh mou,
pali ...mpelades me to Internet!
ta perases ki esy, nomizw!!!

Afou aftoi pisteboun... giati na mh tous sebastoume?
H katanohsh
einai morfwsh!
psyxikh kai koinwnikh'

Xairetismous,
Yiwta
astoriani

Westbury, NY

pylaros είπε...

Έτσι είναι τα μηχανάκια μας,
Πισμώνουν κι αυτά.


Πάντοτε λέγω και σέβομαι όλων των ανθρώπων τα πιστεύω, και τα γραπτά,
οσο διαφορετικά κι αν είναι, εκφράζουν δικές τους λύσεις στο αίνιγμα που λέγεται Ανθρωπότης.
Ευχαριστώ σε αγαπητή μου Υιώτα

χαιρετισμούς
Γαβριήλ