Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

IXIMCHE







Οι βωμοί καπνίζουν ακόμα....


Είχα κουραστεί, η τουριστική οδηγός μας είπε μετά το Chichicastenango, Panajachel θα τελειώσουμε την επίσκεψή μας με μια βόλτα στα μνημεία της ερειπωμένης πόλης των Μάγια Iximche. Η πόλη κατασκευάστηκε από τους Κατσικέλες Μάγια το 1470. Είναι η πρώτη πρωτεύουσα του κράτους της Γουατεμάλας, ιδρυθείσα από τους Ισπανούς κατακτητές το 1524 με το όνομα Σαντιάγο, το 1527 την εγκατέλειψαν κι έχτισαν την καινούργια πρωτεύουσα στην κοιλάδα της Αλμολόνγκα σημερινή . Ciudad vieja δίπλα από την Antigua Guatemala.
------------------------------------------------------------------------------------------------
IXIMCHE
Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο παρκινγκ, μπροστά μας φάνηκε κτίσματα σχήματος πυραμίδος, επίσης τετράγωνοι οριζόντιοι τοίχοι ενός κάποιου ύψους σε ένα οροπέδιο όπου περιτριγυριζόταν από τρεις γκρεμούς χαράδρες βάθους πολλών μέτρων με πρόσβαση μόνο από την μεριά της εισόδου.

Στο έδαφος ήταν τρεις στρογγυλοί κύκλοι βωμοί από όπου ένιωθες ακόμα τη ζέστη μιας χωνεμένης φωτιάς, πίσω ακριβώς από την πυραμίδα έβγαινε καπνός. Η τουριστική οδηγός μας εξηγούσε το νόημα που είχε κάθε κύκλος φωτιάς, και η ζεστή χόβολη σημείο ότι πριν από εμάς είχαν προηγηθεί ιεροτελεστίες Μάγια.

Επίσης ένας μεγαλύτερος κύκλος, καθώς κι ένας πέτρινος βωμός, όπου εκτελούντο ανθρωποθυσίες. Μας έδειξε τα διάφορα ιερογλυφικά, με φίδια να αγκαλιάζουν πρόσωπα, τα πέτρινα μαχαίρια για ανθρωποθυσίες, το πώς προξενούσαν αιμορραγίες οι βασιλείς τρυπώντας τη γλώσσα τους κι άλλα μέρη του σώματός τους για να ευχαριστήσουν τους θεούς τους. Τούτη η ημέρα ήταν η 22 Δεκεμβρίου 2011 ημέρα χειμερινής ισημερίας (solstice) όπου οι Μάγια εόρταζαν την αρχή του τέλος του κύκλου μιας περιόδου 5200 χρόνων ( Η οποία κλείνει τον πέμπτο ήλιο για να αρχίσει ο έκτος ήλιος) σύμφωνα με τον μακρινό μέτρημα του ημερολογίου των Μάγια. Κύκλος ο οποίος με μια ευθυγράμμιση των άστρων θα τελειώσει μεταξύ 21 με 25 Δεκεμβρίου 2012.. Oχι δεν θα τελειώσει ο κόσμος αλλά ο κύκλος αυτός μέτρησης, αρχίζοντας πάλι απ’ την αρχή να μετρούν με την γέννηση ενός καινούργιου κύκλου.
Με κάποιο φόβο περπατήσαμε πίσω από την πυραμίδα, στο αριστερό μας μέρος εκεί τελείωνε η γη που πατούσαμε σε έναν καταπράσινο γκρεμό θα ήταν περίπου χίλια μέτρα. Άρα ήμασταν στην κορφή ενός οροπεδίου. Από δεξιά ένα γκρουπ ανδρών μπροστά σε βωμό μιας κυκλικής φωτιάς όπου έβγαζε καπνό, ρώτησα την οδηγό αν έκαναν ακόμα ανθρώπινες θυσίες, όχι μου είπε, τώρα στην σύγχρονη εποχή θυσιάζουν κότες.
Εκεί λοιπόν ένας άνδρας είχε μια αγιαστούρα ένα μάτσο πράσινα χόρτα στο χέρι τα έβρεχε από μια μπουκάλα νερό και ράντιζε τους προσκυνητές, έναν, έναν χωριστά ψιθυρίζοντας κάτι που φοβήθηκα να πάω πιο κοντά να ακούσω, ή ακόμα και να βγάλω φωτογραφία.
Ο ήλιος κόντευε να δύσει, με είχε πιάσει μια απογοήτευση, μια απελπισία, ίσως από την κούραση, πραγματικά είχαμε αργήσει, παρακολουθούσα αυτούς που μετά την τελετή έφευγαν, έσφιξα τον χαρτοφύλακα με τα χαρτιά μου για σιγουριά αυτόν που κρεμόταν από τον ώμο μου.


Αισθάνθηκα τόσο απομονωμένος, είπα στο σοφέρ να φύγουμε, δεν είπα τίποτα στην παρέα για να μην παρεξηγηθώ, σαν πήγαμε στο ξενοδοχείο, άνοιξα το κομοδίνο είχε μέσα την καινή Διαθήκη ξάπλωσα και άρχισα να διαβάζω την προς κορινθίους επιστολή του αποστόλου Παύλου.
Ήταν μεταφρασμένη από τα ελληνικά, σε king James version, από την βιβλική εταιρία Gedeon.
Ε αυτό ήταν, αν και φαίνεται απίστευτο αυτό ανανέωσε τις ελπίδες μου, το θάρρος μου, για ένα καλλίτερο αύριο, έριξε ένα φως για μια συνέχιση του ελληνικού δυτικού πολιτισμού μας, ένα κομμάτι όπου είμαι κι εγώ, έτσι όπως τον ξέρουμε.
Γαβριήλ Παναγιωσούλης

16 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Καλή Χρονιά, Φίλε μας!
...και, γιατί αναστατώθηκες τόσο, Γαβρίλη μου;
...τα παλιά, ή η εκεί κατάσταση;
...οι θρύλοι, ή η πραγματικότητα;

και κάτι ακόμη,
προσπάθησα να "μπω" στους "φίλους σου" μέσω του Γκουγκλ... και τόσες πολλές οι απαιτήσεις του που διέκοψα. Θα ήθελα όμως να είναι εκεί ο ηλίανθός μου!!!

Σας φιλώ,
Υιώτα

Μηθυμναίος είπε...

Σε καταλαβαίνω, φίλε μου, γιατί σα βρεθείς σε τέτοιους παράξενους κι εξωτικούς τόπους καταλαμβάνεσαι από φόβο αρχέγονο που σε κάνει να ταπεινώνεσαι υπό το κράτος του δέους και της έξαρσης.
Είναι σα να δρασκελάς το κατώφλι τούτου του κόσμου και να βρίσκεσαι ξαφνικά σ’ έναν άλλον και σ’ ένα άλλο πολιτισμό που πήγασε και γεννήθηκε κάποτε απ’ τα βαθιά σπλάχνα αυτών των βουνών, του μυστηρίου και της μαγείας.

Κάτι παρόμοιο ένιωσα όταν επισκέφτηκα την Canaima, ένα γεωγραφικό κόσμο που όμοιός του δεν υπάρχει σ’ όλη τη γη.

Να ‘σαι γερός να ταξιδεύεις πάντα σε τέτοιους ιστορικούς τόπους!

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά αγαπητέ Γαβρίλη .Σήμερα των Θεοφανείων, ο παπάς αγιάζει με την αγιαστήρα του, τους χριστιανούς,εκείνος ο απόγονος των Μάγια έχει μείνει ακόμη στην αρχέγονη δική του θρησκεία και αγιάζει τους πιστούς του με το δικό του τρόπο,πραγματικά νοιώθεις δέος ακόμη και φόβο όταν βρίσκεσαι σε άγνωστους τόπους και αρχέγονες τελετές. Είσαι πολύ τυχερός που μπορείς να ταξιδεύεις σε τέτοια μέρη και να γνωρίζεις αυτούς τους πολιτισμούς!! Πάντα να είσαι καλά να ταξιδεύεις μαζί με την οικογένεια.Κάτε

Dennis Kontarinis είπε...

Πραγματικά μια εντυπωσιακή περιγραφή αυτού του υπέροχου οδοιπορικού που είχες την τύχη να ζήσεις. Είναι στ΄αλήθεια φοβερό να βρεθείς στον μαγικό κόσμο των Μάγια. Και ο φόβος σου δικαιολογημένος μπροστά σε μιά τέτοια πρωτόγονη θρησκευτική σκηνή.
Νάσαι καλά και περιμένω κι΄άλλα

Μαριάνθη είπε...

ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΛΟΙΠΟΝ ΚΥΡΙΕ ΓΑΒΡΙΗΛ. ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΟ ΔΙΗΓΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΣΟΥ. ΣΕ ΘΕΩΡΩ ΤΥΧΕΡΟ ΕΣΤΩ ΚΙ ΑΝ ΕΖΗΣΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΟΠΩΣ ΛΕΣ. ΠΙΣΤΕΥΩ ΗΤΑΝ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ.ΚΑΛΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ. ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΘΕΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ. ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΧΝΙΑ ΚΙ ΑΚΟΥΩ ΤΟ ΡΥΘΜΟ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ.

pylaros είπε...

καλη Χρονιά αγαπητή μου Υιώτα,

Όχι δεν αναστατόθηκα,
ήταν βράδυ, ο κόσμος τα πιστεύω τους τόσο διαφορετικά, ζήτησα ένα αποκούμπι, κάτι τι το οποίο να αναγνώριζε ότι κι εμείς ως Έλληνες υπάρχουμε και το βρήκα στο 'κουβέρκι' του ξενοδοχείου.

Κατα τα άλλα όταν ζούσα στα μέρη αυτά δεν επισκέφθηκα ποτε τα αξιοθέατα, είχα πάει από εκεί που πάει όλος ο κοινός κόσμος. Κι όταν έφυγα έφυγα πάλι σαν κοινός πολίτης.
Σήμερα όμως πήγαμε οργανομένοι με τουριστικό γκρουπ να δούμε αυτά τα τουριστικά μέρη όπου οι τουρίστες μπαίνουν από την πίσω πόρτα αυτή που προσφέρει η κυβέρνηση της Γουατεμάλας, ας μου επιτραπεί η λέξη (πολυτέλειας)

Χρόνια πολλά, χαιρετισμούς Δημήτρη

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Γεια σου φίλε μου Στράτο,
Πράγματι σε τέτοιους αρχέγονους τόπους, η κούραση, το ηλιοβασίλεμα που ερχόταν καβαλάρης, μα και η μοναξιά των μόνων ξένων σε αυτό το περιβάλλον μου έφεραν μια διάθεση να φύγω να ψάξω να βρω μια ομοιότητα με τον δυτικό πολιτισμό μας κι αυτό το βρήκα μέσα στο Wstin Hotel Camino real της πρωτεύουσας...

¨οπως λες κι εσύ (είναι σα να δρασκελάς το κατώφλι τούτου του κόσμου και να βρίσκεσαι σε έναν άλλο πολιτισμό...0

Ευχαριστώ

Χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Χρόνια σου Πολλά αγαπητή μου Κάτε.

Ναι κάναμε ένα ταξίδι στο παρελθόν, επισκεφτήκαμε άλλους λαούς και συνήθειες,
όμως τέλος καλό, όλα καλά.

Ευχαριστώ

Χαιρετισμους

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλησπέρα φίλε μου Ντένη,

Ήταν κάτι το απρόοπτο αυτό το ταξίδι έσπασε τη χειμωνιάτικη μονοτονία της Νέα Υόρκης, αν κι εγνώριζα το κράτος εν τούτοις ποτέ μου δεν είχα ταξιδέψει σε αυτά τα μέρη, αλλά σήμερα με την ειδικότητα του τουρίστα με πήγαν παντού, πέρασα φίλε 13 μέρες κάθε μέρα και κάτι καινούργιο.
Περίμενε και θα δεις προσεχώς.

Ευχαριστώ
Χαιρετώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,

Έτσι είναι όπως τα λες, δυο διαφορετικοί πολιτισμοί, αισθάνεσαι ότι δεν ανήκεις σε αυτά που βλέπεις, και ξάφνου παρουσιάζεται μπροστά σου κάτι τι το Ελληνικό, σε αυτή την περίπτωση η Καινή Διαθήκη,

Ε! αυτό σου δίνει θάρρος, μέχρι που φτάνουν τα ελληνικά γράμματα μέχρι την ζούγκλα εκεί όπου γεννήθηκαν άλλοι πολιτισμοί...

Ευχαριστώ
Χαιρετισμούς

Γαβριήλ

Μηθυμναίος είπε...

Τυχαία, φίλε μου, έπεσε στα χέρια μου τούτο εδώ για το θέμα που αναφέρεις:
Ημερολόγιο των Μάγια & τρομολαγνεία: Έρχεται ή όχι το τέλος του κόσμου στις 21/12/2012;
Στο στέλνω να το διαβάσεις.

Με την καλημέρα μου!

pylaros είπε...

Καλημέρα αγαπητε μου φίλε μου Στράτο.
Δοκίμασα να το ανοίξω αλλά δεν ανοίγει,
Τις πληροφορίες που γράφω για το Καλενντάριο Μάγια τις έχω πάρει από διάφορα δημοσιεύματα βιβλίων, μάλιστα το τελευταίο όταν ήμουν παρών στην Γουατεμάλα, από την εφημερίδα "Πρένσα Λίβρε" 21/12/11
Είναι εν περιλήψει, γράφουν τόσα πολλά ώστε θα ήθελα ολόκληρες σελίδες για να εκθέσω τα πιστεύω τους, τις γνώμες και τις ιδέες τους...
επίσης γράφουν ότι το νέο έτος Μαγια αρχχίζει 22 Φεβρουαρίου κι ετοιμάζουν γιορτές Μάγιας κλπ...
Επι τη ευκαιρία θα προσπαθήσουν να το εκμεταλευτούν ώστε να προωθηθεί ο τουρισμός τους

Ευχαριστώ

Χαιρετισμούς

Γαβριήλ

Βάνα Κ. είπε...

Γαβρίλη μου ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε σένα και όλη σου την οικογένεια. Σήμερα άνοιξα το μπλόγκ σου και θαύμασα τις φωτογραφίες σας. Χαίρομαι που έκανες ξανά παρόν τα βιώματα ενός παρελθόντος. Ξαναγύρισες απ'την αρχή μέρος της ζωής σου. Φαντάζομαι την συγκίνησή σου.
Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα να μπορεί να περπατάει κανείς στον τόπο που έζησε κάποτε και αγάπησε. Να μυρίζει το χορτάρι και τις μυρουδιές του. Να ξαναζεί το όνειρο που του έφερε το ανεκτίμητο δώρο της ζωής του. Την όμορφη οικογένειά του.
Εύχομαι πάντα Γαβρίλη μου να απολαμβάνεις
αυτή την ευτυχία.
Με την αγάπη μου
Βάνα

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα αγαπητέ μου Γαβριήλ.
Πάντα με καυθστέρηση, είμαι αδιόρθωτη,αλλά δεν σε ξεχνώ.
Διάβασα με μεγάλη προσοχή τα όσα γράφεις, σταμάτησα όμως στο σημείο
που αναφέρεις: "ακουσα τους προσκυνητές έναν έναν χωριστά
ψιθυρίζοντας κάτι που φοβήθηκα".
Προσπαθώ να καταλάβω τι εννοείς.
Αυτό και μόνο με φόβισε όταν
διάβασα, γιατί έχω δεί φίλμ με
ανθρωποθυσίες των Μάγια. Το βράδυ
ανοίγεις το συρτάρι στο ξενοδοχείο
και βλέπεις την Καινή Διαθήκη
μεταφρασμένη. Συμβολικά πράγματα!!
Αμέσως η ελληνική κι ορθόδοξη
ψυχή σου τραντάχθηκε. Έτσι δεν
είναι; Ο Θεός μαζί σου, να είσαι
πάντα καλά Γαβριήλ μου.
Πολλούς χαιρετισμούς
Ρισσιάνα

pylaros είπε...

Χρόνια Πολλά, καλη χρονιά αγαπητή μου Βάνα,


ναι οι φωτογραφίες έχουν ένα χρώμα άφθαστο, τούτη τη φορά
ξαναπήγαμε κι εμείς εκεί όπου ήταν η αρχή της οικογενείας μας, αν και πήγαμε από διαφορετικό δρόμο...


Τέλος καλό όλα καλά

και πάλι χρόνια πολλά
χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλησπέρα από την Νέα Υόρκη αγαπητή μου Ρισσιάνα.

Αυτή την ημέρα είχαμε επισκεφθεί πιο νωρίς κι άλλα μέρη των Μάγια στην Γουατεμάλα. κόντευε να δυσει ο ήλιος, με είχαν επηρεάσει τόσο πολύ τα αγάλματα τα πέτρινα ανάγλυφα όπως το πέτρινο μαχαίρι τα φίδια οι ανθρωποθυσίες, που όταν είδα μπροστά μου να κάνουν δοξασίες στους θεούς τους, ένα αίσθημα αυτοάμυνας και αμφιβολίας με κυρίευσε...

Στο ξενοδοχείο όμως συνήλθα,. διάβασα, και για μια ακόμα φορά παραδέχθηκα την ανωτερώτητα της Ελληνικής γλώσσας μας και του δυτικού πολιτισμού μας...

Ευχαριστώ
Χρόνια πολλά

χαιρετισμο'υε

Γαβριήλ