Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

Αν μιλάς Ελληνικά!


Μιλάς Ελληνικά, είναι ευτύχημα, όταν καταλαβαίνεις πιο πολλά από αυτούς που σου διδάσκουν την λέξη, ετυμολογικός  από πού προέρχεται η βάση της λέξης,  στην Αγγλική γλώσσα… 
Είναι ατύχημα που όταν καταλάβουν μερικοί  ότι μιλάς Ελληνικά αρχίζουν τις επιθέσεις τις διαβολές για κάποιον άλλον που μιλά Ελληνικά κι αυτός πάλι αρχίζει το κουτσομπολιό για κάποιον άλλον που μιλά Ελληνικά στα ξένα.
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
  

 
Un pequeño fragmento de poema
«A  buen juez, mejor testigo.»

 -Mujer, ¿Qué quieres?
-Quiero justicia, señor.
-¿De qué?
-De una prenda hurtada.
-¿Que prenda?
-Mi corazón.
-¿Tú le diste?
-Le presté.
¿Y no te le ha vuelto?
-No.
-¿Tienes testigos?
-Ninguno.
-¿Y promesa?
-Si, por Dios.
Que a partir de Toledo
un juramento empeñó.
 -¿Quién es él?
-Diego Martínez.
-¿Noble?
-Y capitán, señor.
-Presentadme el capitán,
Que cumplirá si juró.

 Μετάφραση

 Ένα μικρό απόσπασμα  απ’ το ποίημα
«Για  καλό δικαστή, ο καλύτερος μάρτυρας.»  

-Γυναίκα, τι θέλεις;
-Ζητώ δικαιοσύνη, κύριέ μου.
–Για ποιο λόγο;
-Για ένα κόσμημα που μου έκλεψε.
-Τι κόσμημα;
-Την καρδιά μου.
-Εσύ την έδωσες;
-Του την δάνεισα.
-Και δεν στην ξαναγύρισε;
-Όχι.
-Έχεις μάρτυρες;
-Κανένα.
-Σου υποσχέθηκε;
-Ναι, μα το Θεό, πριν αναχωρήσει απ’ το Τολέδο δέθηκε με όρκο.
-Ποιος είναι αυτός;
-Ο Ντιέγο Μαρτίνεζ.
-Ευγενής;
-Και καπετάνιος, Κύριε.

-Να παρουσιαστεί ο καπετάνιος, να τηρήσει την υπόσχεσή του αν ορκίστηκε.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης 

14 σχόλια:

Μαριάνθη είπε...

Να μιλάς τη γλώσσα που κατανοείς καλέ μου Γαβριήλ άνευ φόβου αλλά με πάθος σε κάθε περίπτωση.
Καλό βράδυ.

Ντένης Κοντρίνης είπε...

Ειλικρινά φίλε Γαβρίλη δυσκολεύομαι να καταλάβω το πρώτο μέρος της ανάρτησής σου.
Θα το συζητήσουμε την Παρασκευή.
Όσο για το δικαστικό μέρος είναιο κάτι το ανεπανάληπτο.Κάτι που σε αγγίζει στην καρδιά.
Νάσαι καλά φίλε.

pylaros είπε...

Η γλώσσα που μας έμαθαν και καταλαβαίνουμε είναι η Ελληνική, με αυτή που έμαθες από μιρός με αυτήν τελειώνεις.

ευχαριστώ σε αγαπητή μου Μαριάνθη,

χαιρετισμούς.
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλησπέρα φίλε Ντένη, το Πρώτο μέρος της αναρτησης είναι Στο σχολείο έβαλαν στον πίνακα την λέξη Υπόθεση στα Αγγλικά ασφαλώς να την εξηγήσουν οι μαθητές,
Hypothesis = Χάϊπόθεσις, οι μαθητές προσπαθούσαν να βρουν την ένοια= είπαν Guess=μαντεύω, εικάζω, κλπ...
Από αυτής της άποψης θεωρώ ευτυχή τον εαυτόν μου που μιλώ Ελληνικά, αυτό το παράδειγμα με ελληνικές λέξεις γίνεται καθημερινώς.

Τώρα όταν σμίγουν μερικοί Έλληνες ομογενείς (Δεν εννοώ όλους) αρχίζουν και κατηγορούν ο ένας τον άλλον, αρχίζουν τα κουτσομπολιά και το μπίρι μου και μπίρι σου Ε! αυτό όπως κι εσύ ξέρεις είναι ένα αρνητικό σημείο, ώστε να μην αποζητάς την παρέα των καθαρευουσιάνων κλπ... και μόλα ταύτα αυτοι αναμιγνύοντε στα προσωπικά κάθε ενός που εκφράζεται γραπτώς στην Ελληνική γλώσσα.
(Με διάφορες "εμμετικές" "(η λέξη δεν είναι δικη μου την αντέγραψα από την Εφημερίδα) δημοσιεύσεις.
Ε! αυτό το θεωρώ ατύχημα να βρεθούν στο διάβα του κάθε ενός μας οι Ελληνόφωνοι αυτοί ομογενείς

Καλή νύχτα

Γαβριήλ

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Υποψιάζομαι μία πικρία να κρύβεται στα γραφόμενά σου Γαβρίλη μου,αλλά δυστυχώς έτσι είμαστε οι άνθρωποι (όχι όλοι ευτυχώς). Κανένας δεν κοιτάζει τον όγκο που κουβαλά ο ίδιος αλλά το λιθαράκι στην πλάτη του άλλου και μ αυτό ασχολούνται.
Αφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι (μεγάλη κουβέντα και διαχρονική)
Καλό σου ξημέρωμα
με την αγάπη μου

Μηθυμναίος είπε...

Καλημέρα Γάβο,
Καταλαβαίνω απόλυτα το μήνυμά σου και την «απορία» σου: «Αν μιλάς ελληνικά…» Μιλάς και όχι μόνο…

Διαβάζω όμως το σχόλιό σου και… όσα θα σου γράψω βασίζονται περισσότερο σ’ αυτό παρά στην ανάρτηση.

Και η υποψία της Χαράς είναι σωστή. Για μένα δεν είναι απορία μήτε υποψία κι αυτό γιατί γνωρίζω κάτι παραπάνω…

«Άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» Συμφωνώ, αλλά πρώτα δώσε τους ένα μάθημα κι ύστερα ας τους στη σιωπή σου. Μπορεί να καταλάβουν. Αυτοί, άλλωστε έχουν ταλέντο στο μίσος, φίλε, είναι γνωστό. Όμως αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι τα ψεύτικα σχόλια της ανταπόκρισης… Γιατί, ποια η υποχρέωση; Γιατί ν’ αφήνουμε -τουλάχιστον στους χώρους μας- την υποκρισία να ξεχειλίζει;

Αστοριανή είπε...

...
Γαβρίλη μου/μας

αν δεν ήσουν κοσμογυρισμένος,
όπου
όταν ο ήχος της γλώσσας μας έφερνε χαρά στην καρδιά και στο νου
και σε έκανε να αισθάνεσαι "σπουδαίος, ξεχωριστός άνθρωπος..."

δεν θα σε ενοχλούσε
η επιμονή ορισμένων (ευτυχώς ελαχίστων)
που αρέσκονται ότι
μόνον αυτοί
μιλούν, γράφουν και αγωνίζονται για την "αληθινή, καθαρευουσιάνικη γλώσσα ..." ...!!!

Το να επιτύχεις
πάνω σε αυτή την άποψη, πρέπει να διδάξεις πρώτα τον εαυτό σου και μετά να διαθέσεις
επαγγελματικά την γνώση σου
και την ζωή σου
στο να διδάξεις τους άλλους.

Διδάσκαλοι
και Καθηγητές ΔΕΝ θα υπήρχαν
αν παρόμοιοι "αυτοδίδακτοι"
μπορούσαν να τους αντικαταστήσουν...
(...διότι, εδώ, για αυτοδίδακτους μιλάμε, που το ομολογούν δημοσίως ότι συμπλήρωσαν τις γνώσεις τους μέσω των λεξικών...)

Εύγε τους, λοιπόν,
μα οι "εξετάσεις..."
δίνονται σε όλους τους τομείς

και πιο πολύ
σε όλες τις ανθρώπινες κατηγορίες.

Για πολλά χρόνια
διαπιστώνω ότι εκείνοι που γνωρίζουν τις "αδυναμίες" της παρέας τους... ξεσπαθώνουν εναντίον όταν δεν "γίνεται" κάτι που εκείνοι "διατάσσουν" ...,
για να άρχουν.
Αυτός είναι και ο λόγος που δημιουργούν "νέες εστίες"
για να "ηγούνται"
-πάντα κατά την γνώμη τους.

Μιλήσαμε και γι' αυτό,
και
...
είδες ότι
όταν το σώμα φθείρεται, κατάκοιτο, δίχως πολλή ελπίδα...
αυτή η "έχθρα" δεν εξαλείφεται...
Διότι είναι κι αυτή μια αρρώστεια...

Από ΑΝΘΡΩΠΙΑ
ας ευχηθούμε
να έχουν καλή... ανάρρωση.

Χαιρετισμούς σε όλους,
Υιώτα

pylaros είπε...

Καλησπέρα αγαπητή μου Χαρά,
Πρέπει να έχεις μεγάλη διορατικότητα και να μαντεύεις λογισμούς και σκέψεις.

Με λίγες γραμμές περιγράφω κάτι που θα έπρεπε να γίνει βιβλίο.
Μερικές φορές η κοινωνία που ζούμε είναι σαν τον καθρέφτη, εγώ απλώς κοιτάζω τον καθρέφτη σημειώνω παρατηρήσεις και σιωπώ.

ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψή σου, μα και για το ρητό της Αγίας γραφής (Αφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι (μεγάλη κουβέντα και διαχρονική)

Πάντα με την αγάπη μου

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε μου Στράτο,
Όποιος έχει ζήσει στα ξένα και σε ξένο περιβάλλον όταν βλέπεις κάποιον να μιλάει την γλώσσα σου χαίρετε η ψυχή σου, ξαναβρίσκεις τις ρίζες σου τη γλώσσα σου τις συνήθειές σου, ακόμα τα ίδια γούστα και στα φαγητά.
Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Τώρα όπως ξέρεις και όλλοι μας η ιστοσελίδα του κάθε ενός μας είναι ο καθρέφτης της ψυχής του, άλλοι τον βλέπουν πεντακάθαρο άλλοι τεθλασμένο με πολλα μονοπατάκια.

Η Χαρά μας κατάλαβε και είπε αυτή την φιλοσοφία της Αγίας Γραφής.(Αφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι (μεγάλη κουβέντα και διαχρονική)

Ευχαριστώ πολύ
με αγάπη

Γαβριήλ

nikol είπε...

Καλησπέρα Γαβριήλ !!! Οντως υπάρχει η πικρία στα γραφόμενά σου και εξηγείς τους λόγους!!!! Δεν μου κάνει καμιά εντύπωση τα σχόλια των ομογενών , έτσι γίνεται πάντα δεν είμαστε μονιασμένοι , αλλά εσένα γιατί να σ΄ενοχλεί !!!!! Δεκάξι χρονών άφησες την Ελλάδα , κοσμογύρισες , μόνος σου διαπρέπεις με τα γραπτά σου και να τολμήσω να πω χωρίς τα πανεπιστήμια και περγαμηνές !!!
Μα αυτή είναι η ουσία !!!!Εσείς που έχετε μόνοι σας σμιλεύσει το πνεύμα και την ψυχή σας είστε παράδειγμα προς μίμηση και να είσαι περήφανος μόνο γι αυτό!!!
Πικρή εμπειρία έχω βέβαια και εγώ διότι τα άθλια Ελληνικά μου επιστρέφοντας στην Ελλάδα , έγιναν αιτία σχολιασμών , με πείσμα το πάλεψα και χωρίς δεύτερη σκέψη γράφτηκα στο ανοικτό Πανεπιστήμιο Πατρών και μιλώ και γράφω καλά ..
Την αγάπη μου !!!!

pylaros είπε...

Τι να πω και τι να απαντήσω σε τόσο μακροσκελές σχόλιο.

Η κοινωνία μας μοιάζει σαν καθρέφτης όπου όλοι περνούν από μέσα. Κάποιοι βλέπουν τους εαυτούς τους και τους παρομοιάζουν σαν αλάθητοι εγωκεντρικοί και νομίζουν ότι γύρω τους γυρνούν όλοι οι υπόλοιποι φτωχο-λαλούντες την Ελληνικήν, Κάποιοι που φορούν γραβάτα και χρυσοκίτρινα μανικέτια στα πουκάμισά τους και ομιλούν την καθαρεύουσα, χωρίς να κάτσουν να σκεφτούν ποτέ ότι δεν τους έχουμε ανάγκη, σε μια τεράστια κοινωνία όπου ζούμε ελεύθεροι υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που λέγοντες άνθρωποι. Η κοινωνία μας δεν είναι μόνο οι Ελληνόφωνοι, ούτε είναι μια φράση στο face book και μπορείς να σημαδεύεις like λες και βρισκόμαστε στον κόσμο της ταχύτητας του face book.
χαιρετισμούς σε εσένα και Δημήτρη.

Γαβριήλ



pylaros είπε...

Αγαπητή μου Νικόλ,
Δεν είναι ότι με ενοχλεί, είναι το τι γράφουν και δημοσιεύουν άρθρα στη εδώ Ελληνική εφημερίδα παρουσιάζοντας τον εαυτόν τους ως οι κριτές άπαντων των Ελλήνων που ασχολούντε με το γράψιμο με μία γλώσσα όπου ούτε οι λούστροι χρησιμοποιούν. Κατεβάζουν τον εαυτόν τους σε επίπεδο χαμάληδων με υπονοούμενα για τον κάθε ένα μας χωριστά.
π.χ. για τον εαυτόν μου αποτείνεται σε "αυτόν που γράφει τις εμετικές θαλασσινές ιστορίας" χωρίς να λέει όνομα...

Στην ζωή μου έχω κάνει και ακόμα κάνω παρέα με πολλούς ανθρώπους και με Ισπανόφωνους και με αγγλόφωνους, καμία από αυτές τις ράτσες δεν διαβάλει κανέναν από το σόι τους.
Γιατί εμείς οι Έλληνες να αποτελούμε εξαίρεση;

Μεγάλο το ζήτημα και να σκεφθεί κανείς ότι εδώ στο εξωτερικό είμεθα τόσο ολίγοι, δεν έχουμε την πολυτέλεια της διαφωνίας και όμως είναι ανεπτυγμένη σε υπέρτατο βαθμό από τους λαλούντες την Ελληνικήν.
de verdad que es una lastima
con mucho cariño y abrazos
Gabriel

nikol είπε...

Θα σου απαντήσω λοιπόν ότι ναι εμείς νομίζουμε ότι μπορούμε να κρίνουμε τους άλλους ,να δικάζουμε και να κολλάμε ταμπέλες !!! Ναι ποτέ δεν είναι αγαπημένοι οι Ελληνες σε όποια χώρα και αν βρεθείς , το γνωρίζω καλά !!!! Ανθρωπάρια που τα δολάρια που έβαλαν στη τσέπη μόνο ανθρώπους δεν τους έκαναν !!!! τις ΄΄εμετικές θαλασσινές ιστορίες ΄΄ να τις γράφεις και αυτούς που τα γράφουν κάντους στην άκρη σαν τα περιττώματα που συναντάς στο δρόμο!!!!
Lo siento pero es verdad !!!!
Un abrazo fuerte, con admiración infinita !!

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Νικόλ,
Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτά που γράφεις προπαντός το αισθάνεσαι όταν ζεις στο εξωτερικό αν και είμαστε τόσο ολίγοι εν τούτοις υπάρχει αυτή κακομοιριά, πόσο δίκιο έχεις στη παρακάτω φράση σου: (Ανθρωπάρια που τα δολάρια που έβαλαν στη τσέπη μόνο ανθρώπους δεν τους έκαναν !!!!)

σε ευχαριστώ πολύ
με αγάπη
Γαβριήλ