Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Αίνιγμα Σκέψεων!


Πώς  περνά ο καιρός μας, όταν  το χθες μας είναι αδιάφορο; 
Ιδού το δίλλημα.
Πρέπει να προσπαθήσουμε να κάνουμε το σήμερον ενδιαφέρον.
Όμως δεν θα υπήρχε σήμερον αν πρώτα δεν υπήρχε χθες.
Οπότε για να χτίσουμε το αύριο παίρνουμε την εμπειρία του χθες, τα γεγονότα του σήμερα  και χτίζουμε  το αύριο.
Όμως επειδή πέρασαν τα χρόνια, προσπαθώ να περάσω καλά το σήμερα αλλά δεν γίνεται αν δεν πάρω παράδειγμα απ’ το χθες το οποίο είναι οδηγός μου.
Οπότε το χθες είναι αυτό που με έπλασε άνθρωπο, το σήμερα μου προσφέρει την καθημερινή συνέχιση της ζωής,  το δε αύριο, μου είναι άγνωστο και αμφίβολο αν θα μπορούσε να φέρει  εις πέρας όνειρα τα οποία έχουν βάση τους το χθες.       
Έτσι αρκούμε να διηγούμαι το χθες που άρχισε την εποχή του λύχνου και τελειώνει κάθε μέρα στο  σήμερα,   μόλις πέφτει το σκοτάδι, την ώρα που πάω  για ύπνο,   πάντοτε περιμένοντας με ελπίδα  να έρθει ένα αύριο.
Του κάθε ενός μας το χθες, είναι τόσο διαφορετικό!
Ας μην ψάχνουμε λοιπόν  να βρούμε ομοιότητες,  μέσα μου ζει το χθες αυτό που μου είχαν κλέψει παρέα με την θάλασσα  όταν ακόμα παιδί σχεδόν αμούστακο ταξίδευα:
Αυτές  που μπήκαν κλέφτρες, θεληματικά ή άθελά μου, μου έκλεψαν ένα κομματάκι του εαυτού μου, μετά το κομματάκι μεγάλωσε  σε υπερθετικό βαθμό κι έγινε ένα πολύχρωμο αναμνηστικό παρελθόν  από όπου φύτρωσαν οι ρίζες, ο κορμός και τα κλαριά του σήμερα.  Λες  κι έτσι έγραφε η μοίρα.        
Σήμερα τις θυμούμαι στην σειρά και ταξιδεύω με τα άπιαστα όνειρα του νου, έως να ξημερώσει το αύριο, ένα υποθετικό αύριο που ποτέ δεν έρχεται αφού κάθε στιγμή που διαβαίνει, που τρέχει είναι το σήμερα.  

 Η  Γαλλία, η Γερμανία, το Βέλγιο, η Ολλανδία,  ο Καναδάς, οι ΗΠΑ, το Μεξικό, η Κούβα,  η Γουατεμάλα, η Ονδούρας,, η Νικαράγουα, η Κόστα Ρίκα, το Ελ Σαλβαδόρ, ο Παναμάς, η Κολομβία, η Βενεζουέλα, η Βραζιλία, η Χιλή, ο Ισημερινός, το Περού, η Αρούμπα και Κουρακάο, η Τζαμάικα, η Νοτιοαφρικανική Ένωση, η Σρι Λάνκα, η Μυανμάρ, η Ινδία, το Μπανγκλαντές, το Μπελίζε, ο Άγιος Δομίνικος,  απέμεινε όμως  το χθες της Ελλάδος που δεν μου έκλεψε τίποτα.
Με άφησε έτσι όπως γεννήθηκα. Τι  κρίμα!

 Οι Φωτογραφίες είναι από Τα Κεφαλονίτικα Νέα,
Το Ρωσικό Ιστιοφόρα Άγιος Πέτρος  σφηνώθηκε σε ξέρα στο νησάκι Βαρδιάνοι και Διαλύθηκε 

Γαβριήλ Παναγιωσούλης




10 σχόλια:

Ντένης Κοντρίνης είπε...

Γειά σου φίλε μου.
Τα κατάφερες και με κόλλησες και μένα στο Αίνιγμα σκέψεων.
Κάπου με μπέρδεψες και δεν ξέρω πως ανακατεύτηκα. Παλεύω κι΄εγώ να βρω άκρη με το χτες, το σήμερα, το αύριο. Θα τα καταφέρω;
Νάσαι καλά.

pylaros είπε...

Το αίνιγμα είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών των σκέψεών μου, αφού η κάθε στιγμή που γιενιέται είναι το σήμερα, το τώρα, το αύριο δεν το έχει δει κανείς αφου είναι πάντα σήμερα, όσο για το χθες είναι ο οδηγός μας στο λαβύρινθο του σήμερα.
Με το δημοσίευμά μου αυτό θέλω να εμβαθύνω στο χθες είναι αυτό που θα σε ακολουθεί μέχρι το τέλος, είναι αυτό που σε έκανε ότι είσαι σήμερα.
Φίλε Ντένη έτσι για να αλλάξω λιγάκι το κείμενό μου σκέφτόμουν και έγραφα, αλλά ούτε κι εγώ βρήκα άκρη.

Ευχαριστώ
Γαβριήλ

Μαριάνθη είπε...

Τι όμορφο κείμενο!!!!
Με ταξίδεψε στην αλμύρα.
Συμφωνώ και με τον καλό μας κ. Ντένη.
Να είσαι καλά Γαβριήλ και γράφε να μας πλουτίζεις.
Χαιρετισμούς.

pylaros είπε...

Αγαπητή μυ Μαριάνθη,
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια,
το κείμενο όσο και να φαίνεται μπερδεμένο είναι απλό υπάρχει μόνο το σήμερα, όμως για να υπάρχει το σήμερα υπήρξε το χθες.
Το αύριο δεν υπάρχει γιατί όταν λέμε ότι ήρθε ή έρχεται το αύριο στην πραγματικότητα όταν νομίζουμε ότι ήρθε είναι ένα άλλο σήμερα.

Μπερδεμένο φαίνεται
Έτσι εδώ που καθόμουνα στον υπολογιστή λέω ας ψάξω να βρω κάτι original έξω κάνει κρύο παγωνιά -0

χαιρετισμούς
Γαβριήλ

George είπε...

Τι είναι αυτό ρε Μπάρμπα Γαβριήλ!!

Γλωσσοδέτη προσπαθούσες να φτιάξεις; Χάσαμε τον μπούσουλα! Μας έβγαλες όλους εκτός χρόνου!

Άκου να δεις τι έπαθα. Αύριο.. που ξύπνησα, δηλαδή σήμερα, νόμισα οτι είναι χθες που είχα ρεπό, ξανακοιμήθηκα και πήγα στη δουλειά το μεσημέρι.

Βλέπεις τι μου κάνεις!

Δεν ξέρω εάν τελικά κι εσύ βρήκες άκρη, αλλά σκέφτηκα κάποιον που μπορεί να μας βοηθήσει σε τέτοιου είδους γρίφους.

Ξέρεις ποιος είναι; Ο Μεμάς του Μπάρμπα Νιόνιου του Κονταρίνη.

Αφού κατάφερε ''έριξε'' και παντρεύτηκε κείνο το μανούλι τη Μαρίνα, σίγουρα θα έχει λύσεις για όλα.

So next time συμβουλέψου τον και μη μας ταλαιπωρείς please.

Μηθυμναίος είπε...

Αστείρευτη πηγή, για σένα το «χθες», φίλε Γάβο. Έκανες ένα μεγάλο πέρασμα ξεδιπλώνοντας τα όνειρά σου πάνω στους χάρτες του κόσμου κι αν σου έκλεψαν κομμάτια του εαυτού σου, βλέπεις ήταν έργο της μοίρας έτσι ώστε «ρίζες, κορμός και κλαριά» να στέκονται γερά αδιαφορώντας καταιγίδες και φουρτούνες.
Και παρά τις προσαρμογές σου στα δεδομένα της εποχής μας, εσύ σαν προοδευτικό άτομο ξέρεις να τα κουμαντάρεις και να βαδίζεις όπως το ζητά το σήμερα.

pylaros είπε...

Καλημέρα φίλε μου Γιώργο,

Χθες βράδυ ήμουνα παρέα στον σταθμό με τον θείο σου, μουλεγε ότι τα είπατε τηλεφωνικά.

Κάποτε στο χωριό μου ένας έψαχνε να βρει το αεικίνητο, όμως ένεκα της έλξης της γης δεν γίνεαι.
Έτσι κι εγώ αποφάσισα να ζήσω, να υπάρξω στο αύριο, όμως δεν υπάρχει αύριο αφού πάντα είναι σήμερα.
Άρα το αύριο είναι κάτι το οποίο θα υπάρξει, χωρίς όμως να μας φτάνει ποτέ αφού πάντα και μόλις ξημερώσει είναι σήμερα. κοκ

Μπερδέματα,
Όσο για τον Μεμά του Μπαρμπα Νιόνιου, ναι πολυ ωραίο μάλιστα και απόσταγμα ναυτικού δηλαδή η επιμονή του για το μανούλι την Μαρίνα.
Αχ! γιατί να τρέχουνε τα χρόνια;
Ευχαριστώ

με εκτίμηση και φιλία
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλημέρα φίλε Στράτο,

Υπήρξε μια εποχή στην ζωή μου που ζούσα μόνο το σήμερα. Αισθανόμουν αυτοκέφαλος, αυτάρκης κι ελεύθερος.
Δεν ξέρω πότα ήμουν πιο ευτυχισμένος τη εποχή που ζούσα μονο το σήμερα, ή σήμερα που ζω την εποχή του χθες ψάχνοντας για το αύριο.

Μπερδεμα σκέψεων

Αλλά η ζωή τρέχει και όπως πάντα πρέπει να αντιμετωπίζουμε το σήμερα.

Ευχαριστώ
με αγάπη

Γαβριήλ


Αστοριανή είπε...

Σήμερα τις θυμούμαι στην σειρά και ταξιδεύω με τα άπιαστα όνειρα του νου, έως να ξημερώσει το αύριο, ...ΓΠ

Το Θαυμάσιο ΑΥΡΙΟ,
να ζεις για να το απολαμβάνεις...

Κι ένα ακόμη ΅ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ΅
για την τεχνική... συμπαράστασή σου.

Χαιρετισμούς,
ΥΙΩΤΑ

pylaros είπε...

Καλησπέρα από το Μπρονξ,

Ευχαριστώ για την επίσκεψή σου, πάντα υπάρχει η ελπίδα του αύριο σε αυτό πιστεύω μόνο ότι το αύριο γίνεται πάντα σήμερα

χαιρετισμούς
Γαβριήλ