Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Μια 8η Νοεμβρίου, των Αρχ-αγγέλων

Μια 8η Νοεμβρίου… Των Αρχ-Αγγέλων


Όλγα η γειτόνισσα ήρθε να μας επισκεφθεί, ανήμερα της γιορτής μου, να μας πει χρόνια πολλά,   ήταν μικροσκοπική με μια καμπούρα στην πλάτη, φορούσε  ένα μαύρο παλτό με τρίχινο δέρμα έμοιαζε με αρκούδα. Μόλις  είχε γυρίσει από Ρουμανία όπου η οικογένειά της εμπορευόταν στάρια και είχε  πλεούμενα και σλέπια στον Δούναβη.   
Εγώ έπαιζα καραμπάνα στην αυλή όταν την είδα να μπαίνει απ το πορτόνι τρόμαξα νόμισα ότι ήταν πραγματική αρκούδα κι έβαλα τις φωνές. Η μάνα μου με πήρε κατά μέρος:
-Δεν  ντρέπεσαι έλα αμέσως μέσα να χαιρετίσεις!
Μετά  απ’ το κέρασμα λουκούμι με νερό απ’ την στέρνα, ευχήθηκε στην μάνα μου τα χρόνια πολλά,  να σας ζήσει,  με φίλησε σταυρωτά  κι έφυγε, ζούσε μαζί με την υπηρέτριά της μια Ρουμάνα δίπλα μας.
Ήταν μια θύμηση της καλής εποχής πριν κηρυχθεί ο Β! παγκόσμιος πόλεμος. Τότε το χωριό ήταν χωρισμένο στους έχοντες και κατέχοντες και στους ακόμα πιο φτωχούς, έτσι όταν ένας φτωχός έβλεπε να τον επισκέπτονται να του πουν χρόνια πολλά οι έχοντες φούσκωνε το στήθος του από περηφάνια.       
Ήταν και η τελευταία φορά που θυμάμαι κάποιος να επισκεφθεί το σπίτι μας ένεκα της εορτής των Αρχαγγέλων στις 8 Νοεμβρίου, να ευχηθεί στην μάνα μου χρόνια πολλά για πάρτη μου.
Μετά ήρθε η κήρυξη του πολέμου, το ένα μας σπίτι το κατάσχεσαν οι Ιταλοί κι έμεναν ακριβώς δίπλα μας. Η  Όλγα έφυγε λέγανε ότι πήγε στους Πεταλιούς ένα νησάκι ιδιοκτησία της οικογένειάς της. Η  υπηρέτρια, η ρουμάνα έμεινε στο χωριό μόνη κι έρημη  πέθανε απ την πείνα. Μετά   έγιναν όλα μαύρα ποιος είχε διάθεση για γιορτές  κεράσματα και τα τοιαύτα αφού η πρώτη μας φροντίδα ήταν πώς να χορτάσουμε φεύγαμε το πρωί για το βουνό να μαζέψουμε  τίποτα λαχανίδες, να γεμίσουμε το στομάχι μας.  
Εδώ είναι η αρχή και το τέλος της ονομαστικής μου εορτής σε μια Ελλάδα που έμοιαζε με κινούμενη άμμο, όσο πιο πολύ προσπαθούσες να επιζήσεις τόσο πιο πολύ βούλιαζες στην αναρχία. Μετά από αυτό υπήρξε το χαώδες σύμπαν αυτό που  μας αγκάλιασε  με συνοδεία μας η   θύμηση του τραγουδιού της Σοφίας Βέμπο Παιδιά της Ελλάδος παιδιά. Το μόνο που απέμεινε, τίποτε άλλο… Α!  έμειναν γραμμένες στην μνήμη μας  και οι απίστευτες περιπέτειες αυτές  που σήμερα διηγούνται οι παππούδες στα εγγονάκια τους  και το χειρότερο τα εγγόνια  δεν τους πιστεύουν. 
Ξεμπουκάραμε  τρομαγμένοι σαν  τα πουλάκια αυτά που τρέχουν  στο δάσος για να σωθούν, ψάχναμε να βρούμε την γη της επαγγελίας αυτή με τα μεγάλα μανιτάρια. Άλλοι την βρήκαν άλλοι όχι. Όμως η μοναδική δική σου  γη, η της αγάπης σου  είναι αυτή που γεννήθηκες, έστω κι αν σήμερα βρίσκεται υπό αμφισβήτηση από αυτούς που έμειναν.  

Έτσι αυτή η ημέρα των αγγέλων η 8 Νοεμβρίου που ακόμα εορτάζεται  μου φέρνει στη μνήμη ένα τραγούδι της ισπανικής γλώσσας σχετικά με τους Αγγέλους  που κάποτε το σιγοτραγουδούσα όταν έβγαινα τσάρκα σε μια πολύχρωμη πιάτσα, στην πόλη του λιμανιού. Εκεί όπου έβραζαν τα ερωτικά εφήμερα πάθη.   

Pintor:
Siempre que pintas iglesias
 Pintas angelitos bellos
 Pero nunca te acordaste
 De pintar un Ángel negro.          

Ζωγράφε: 
Που ζωγραφίζεις εκκλησίες πάντα
ζωγραφίζεις όμορφα αγγελούδια.
Αλλά ποτέ σου δεν θυμήθηκες
να ζωγραφίσεις κι ένα μαύρο αγγελούδι.

Ακούστε το τραγούδι από τον Μεξικανό Javier Solis

  

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

13 σχόλια:

Μαριάνθη είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΑΒΡΙΗΛ!!!
ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ Η ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ!!!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ.

Ντένης Κοντρίνης είπε...

Όμορφες εικόνες της περασμένης μας ζωής φίλε. Μας έχει απομείνει να τις θυμώμαστε.
Χρόνια σου πολλά αν και θα τα πούμε τα πούμε το Σάββατο.
Θα κεράσεις.

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου.

χαιρετισμούς στην οικογένειά σου
πάντα με την αγάπη μου
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλημέρα Ντένη,
Η Ιστοριούλα που γράφω είναι αυθεντική η Όλγα ήταν της οικογένειας που είχαν το βαπόρι ΠΥΛΑΡΟΣ όλοι τους είχαν κάνει τα λεφτά στην Ρουμανία. Η υπηρέτρια η Ρουμάνα που πέθανε στην κατοχή ήξερε πολύ ολίγα Ελληνικά.

Οι Πεταλοί ήταν το ιδιόκτητο νησάκι της οικογένειας τότε.

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

nikol είπε...

Tienes rason Gabriel la cansion siembre me da lacrimas!!!
΄΄Pintor si pintas con amor
Por que desprecias su color
Si sabes que en el cielo
También los quiere DIOS''
Και είναι λίγα τραγούδια με αυτό το σπουδαίο μήνυμα !!!!
Μακριά από την πατρίδα που γεννήθηκες , η θύμηση γύρισε πίσω στα πέτρινα χρόνια και θυμάσαι την ευχάριστη επίσκεψη για τη γιορτή σου!!! Μετά τόσα χρόνια εκεί που είναι το λιμάνι σου και όλη σου η οικογένεια σου εύχομαι από καρδιάς Χρόνια Πολλά με τους αγαπημένους σου να σε σφίγγουν στην αγκαλιά τους , γεμάτοι αγάπη και περηφάνεια !!!
Μια μεγάλη αγκαλιά και από μένα

Μηθυμναίος είπε...

Πόσο αλλιώτικα γυρίζει το ρολόι της μνήμης τελικά, φίλε Γάβο, εκεί που το συναίσθημα ζυγίζει πράγματα, στιγμές και ανθρώπους...
Σε μια ψυχή γεμάτη χωράνε τα πάντα!

Επειδή έτυχε να γεννηθώ στη Λέσβο, όπου το όνομα Στράτος γιορτάζεται στις 8 του Νοέμβρη, λόγω του «Αρχιστράτηγος», θα γιορτάσουμε λοιπόν την ονομαστική μας, την ίδια μέρα. Και φυσικά θα ανταλλάξουμε ευχές, πρώτα ο Θεός το Σάββατο, και… διά λόγου.

Να ‘σαι καλά και να θυμάσαι!

Μηθυμναίος είπε...

Se me pasó amigo, y quiero aquí completar con una estrofa de la bella canción:

Pintor nacido en mi tierra con el pincel extranjero
pintor que sigues el rumbo de tantos pintores viejos
aunque la virgen sea blanca pintale angelitos negros
que tambien se van al cielo todos los negritos buenos!


Es un clamor!!!

pylaros είπε...

Adorada Nickol
En mi juventud siendo marino al anochecer iba a las cafeterías de los puertos especialmente en Guatemala y ponía fichas a las «rockolas» de aquellos tiempos oyendo por horas canciones románticas soñando por lo inesperado, hasta que un día:
Sucedió lo que nunca pensé... como dice otra cancion.
Αγαπητή μου Νικόλ,
Ο καιρός τρέχει, τα χρόνια διαβαίνουν όμως αυτά τα χρόνια που έπλασαν τον χαρακτήρα σου, η παιδική σου ηλικία, αυτή θα σε ακολουθεί μέχρι τέλος.

Κι ένα ακόμη όποια γλώσσα και να μιλάμε όταν μεγαλώσουμε και βγούμε στην αγορά εργασίας οι οδηγίες ή οι συνδιαλέξεις σε ξένη γλώσσα για να τις καταλάβει καλά ο εγκέφαλος μας τις μεταφράζει στην γλώσσα που γεννήθηκες σε ένα χιλιοστού του δευτερολέπτου...
Αυτό δεν μου το δίδαξε κανένας όμως παίρνω παράδειγμα τον εαυτόν μου.
Δεν ξέρω αν αληθεύει για όλους...
Χίλια ευχαριστώ για την επίσκεψή σου
με αγάπη
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Kαλημέρα φίλε μου Στράτο,
Θα αρχίσω με ένα άλλο θέμα διότι με ενθάρρυνε πολύ.
Χθες βράδυ είμεθα καλεσμένοι σε μια ραδιοτηλεοπτική εκπομπή ο φίλος Τάσος Μουζάκης και η Αφεντιά μου, να μιλήσουμε για την λογοτεχνία στον πεζό λόγο και στην ποίηση.
Σήμερα το πρωί με πήρε φίλος από άλλη πολιτεία και μου είπε τα καλύτερα λόγια για τα θέματα που είχαμε ανοίξει. Επίσης η ακροατές ανέβηκαν κατά 200% κλπ...
Όπως λες κι εσύ φίλε σε μια ψυχή χωράνε τα πάντα, όμως πολλές φορές η αθώα αυτή ψυχή του τόπου που γεννήθηκες έχει τον πρώτο λόγο και οδηγεί τα συναισθήματα σου...
Ναι μάλιστα το τραγούδι αυτό το τόσο ανθρώπινο το ξέρω απ' την αρχή όμως θεώρησα καλά να γράψω μόνο τον τελευταίο στίχο.
Πραγματικά είναι γεμάτο αγάπη αλτρουϊσμό
Κάποτε είχα γράψει για μια γυναίκα που ζητούσε να ζευγαρώσει με έναν ξανθό ναυτικό. Την ρώτησα γιατί, για να κάνω ένα παιδί ξανθό σαν τα αγγελούδια που είναι δίπλα στην Παρθένο La Virgen Maria.

Muchas gracias
La estrofa que me escribes es la mas significativa

saludos
Gabo

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Φίλε Γαβρίλη
είσαι μεγάλος μαέστρος!
Πως καταφέρνεις να παντρεύεις πάντα μνήμες διαφορετικών παρελθόντων και να τις κάνεις τόσο συγκινητικές στα μάτια μας, μόνο εσύ το ξέρεις!
Αλλη μία ανάμνηση (μάλλον η μία μέσα στην άλλη) που απόλαυσα απόψε γλυκόπικρα
Νάσαι πάντα καλά!
Με αγάπη πάντα
Χαρά

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Χαρά,
Ευχαριστώ που με αποκαλείς Μαέστρο μάλιστα και μεγάλο τι να πω δεν ξέρω.
Σήμερα ήρθε φίλος να με δει με ένα πακέτο στο χέρι.
Τρόμαξα λέω Tiramisu πάλι, όμως ήταν ένα Black forest cake, ευτυχώς!

Οι αναμνήσεις συνδέονται πάντα η μια με την άλλη γιατί έχουν να κάνουν με το ίδιο πρόσωπο.

Δεν ξέρω αν άκουσες το τραγούδι είναι ένα πολύ ρομαντικό ανθρώπινο που σου κάνει την καρδιά κομμάτια.
Την καληνύχτα μου
με αγάπη
Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

Γαβρίλη μου!!!

Τα κατάφερα.... όχι όπως θα ήθελα,
μα τα ΄τυπώνει΄ ...

Ευχαριστώ για την βοήθεια που μου έδωσες,
και
πίστεψέ με,
ταλαιπωρήθηκα....

Τα άλλαξε όλα, θάρθει πάλι Παρασκευή απόγευμα...
ΕΥΧΕΣ κι από δω,
Να είσαι καλά,
Υιώτα

pylaros είπε...

Καλημέρα κι από εμένα από το Bronx,
Όπως καταλαβαίνεις η τεχνολογία τρέχει πιο γρήγορα από την σκέψη μας οπότε την ακολουθάμε και με υπομονή κι επιμονή πετυχαίνουμε.


Ευχαριστώ
Χαιρετισμούς
Γαβριήλ