Σάββατο 16 Μαΐου 2015

Το Σήμερα...

                            Το Σήμερα


Η καινούργια τεχνολογία μας έδωσε την ευκαιρία να φωνάζουμε την γνώμη μας, να λέμε αυτά που σκεπτόμαστε, να τα γράφουμε και να τα δημοσιεύουμε στο διάστημα ώστε να μπορούν να διαβαστούν από όλο τον κόσμο, χωρίς να έχουμε την ανάγκη αυτών των μονοπωλίων των ΜΜΕ ή ενός  κατεστημένου εκδοτών που θεωρούν τους εαυτούς τους σαν το αλάθητο του Πάπα.
Σκεφτείτε τι ελευθερία υπάρχει, που εδώ και λίγα χρόνια πίσω θα έπρεπε να φιλήσεις «κατουρημένες ποδιές» που λέει μια παροιμία για να δημοσιεύσουν δικό σου άρθρο ή δοκίμιο, ή οτιδήποτε άλλο και αυτό πάντα με τον φόβο να το πετσοκόψουν ώστε να συμφωνεί με το πιστεύω της εφημερίδας ή αυτών που μονοπωλούσαν για το τι έπρεπε να διαβάσει η κοινωνία μας.


Έτσι κι εμείς ο καθένας από την δική του σκοπιά δημιουργήσαμε τα (Μπλογκς) Ιστοσελίδες οι οποίες εκφράζουν διάφορες απόψεις, γνώμες, ελευθερίες έκφρασης, μια απελευθέρωση από τα παλαιά ταμπού αυτά που πολλοί τα παρουσιάζουν ως ένα  λούκι  που πρέπει να ακολουθήσουμε για να μην χάσουμε την εθνική πατροπαράδοτη κληρονομιά μας.
Σήμερα η κοινωνία άλλαξε, αποδείχθηκε ότι τα παλαιά πιστεύω ήταν ή προς εκμετάλλευση των συνανθρώπων μας, ή της επιβολής μιας τάξης Ελίτ που η ίδια δεν πίστευε αυτά που προπαγάνδιζε.

Ας γυρίσουμε στο Σήμερα, υπάρχει μια αδιαφορία επισκεπτών-αναγνωστών ως προς τα γραφόμενα στις ιστοσελίδες μας,  όχι ότι ο γράφων απαιτεί να σχολιασθούν ή να αναγνωστούν αυτά που γράφει  αλλά αν η  αδιαφορία γίνεται ολική   θάρθει μια μέρα όπου θα εξαφανιστούν από το διαδίκτυο τα πονήματα, οι σκέψεις, οι απόψεις, και το καρδιοχτύπι της  κρυφής αναμονής αναγνώρισης, ότι κάποιος-οια συμμερίστηκε τα γραφόμενά σου, ή απλούστατα  είδε στον καθρέφτη των γραπτών σου τον εαυτόν του-της.
Γαβριήλ Παναγιωσούλης  
  

    


8 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Τώρα μάλιστα, καλέ μου Γάβο, τώρα ξύνεις πληγές…
Η αγαπημένη μου Σύλβια Πλαθ έγραφε: «Αν δεν περιμένεις τίποτα από τους ανθρώπους, τότε δεν απογοητεύεσαι ποτέ»! Έλαχε εμείς (και γράφω εμείς γιατί με νιώθω σύμμαχος στο θέμα) να περιμένουμε πολλά από τους ανθρώπους (πες τους φίλους, γνωστούς, επισκέπτες, σχολιαστές, ό,τι θες) κι αυτό, ίσως να είναι λάθος.
Σε τούτο το άτιμο το bloggin –τουλάχιστον στην αρχή– νιώθαμε μια κλωστή να μας ενώνει όλους. Δεν γνωριζόμασταν βέβαια μεταξύ μας αλλά ήταν σαν να γνωριζόμαστε... Ήταν ο αρχικός ενθουσιασμός και μετά… η ανία. Τώρα έχουμε παραγνωριστεί βλέπεις και έχουμε γίνει δυο κόσμοι χωριστοί που ανακατεύονται χωρίς να συναντιούνται…
Γράφουμε για εμάς τους ίδιους κι αν αυτό μας ικανοποιεί έχει καλώς, αν όχι τότε κάνε μια βόλτα στη «bloggογειτονιά», δες τι κυκλοφορεί και κάνε συγκρίσεις…

Έχεις την καλημέρα μου!

airis είπε...

Αγαπημένε μου Γαβρίλη, την ίδια αγωνία την είδα και σε άλλα μπλογκς. Ότι το μπλόκινγκ πεθαίνει, ότι οι αναγνώστες βαριούνται να σχολιάσουν. Το μπλόκινγκ είναι αλληλεπίδραση. Εννοώντας με αυτό τον όρο τον σχολιασμό και όχι μόνο την ανάγνωση. Για παράδειγμα αν εγώ δεν σχολιάζω σε άλλους που έρχονται σε μένα κάποια στιγμή θα με ...εγκαταλείψουν. Έχω κι εγώ ορισμένες φορές αυτή την νοοτροπία. Όχι πάντα . Υπάρχουν κάποια -ελάχιστα όμως- μπλογκς που θα αφήσω σχόλιο παρ' όλο που οι μπλόγκερς αυτοί, σπάνια έως ποτέ δεν θα έρθουν σε μένα. Όμως επειδή αναπτύσσεις σχέσεις με τον κάθε μπλόγκερ εγώ προσωπικά με αυτούς που έχω στενές σχέσεις δεν θα χάσω δημοσίευσή τους.

Την καλημέρα μου από την πατρίδα! :))

pylaros είπε...

Καλημέρα από την αντίπερα όχθη
φίλε μου Στράτο,
όπως καταλαβαίνεις το γράψιμο τουλάχιστον για εμένα είναι η ξεκούραση της ψυχής μου, άλλοι τρέχουν από εδώ κι από εκεί, παίζουν χαρτιά τράπουλα, τάβλι, καπνίζουν και συζητούν φωνασκώντας, εμένα με ικανοποιεί να έχω μια καρέκλα και την οθόνη του υπολογιστή μου και να γράφω, έστω κι ας μην τα δημοσιεύω.
Αυτό με ευχαριστεί, επίσης με ευχαριστεί ότι μπορώ να γράφω ότι θέλω χωρίς λογοκρισία, και μια κι ανέφερα την λέξη λογοκρισία. όταν τελείωσε ο πόλεμος όλες οι επιστολές που στελνώταν με το ταχυδρομείο λογοκρινόταν. Δηλαδή υπήρχε μια κρατική υπηρεσία που άνοιγε τις επιστολές τις διάβαζε κόλλαγε μια ταινία ότι την διάβασαν και σου την έδιναν.
να φανταστείς από που ξεκινήσαμε και που φθάσαμε ώστε να έχουμε την ελευθερία να γράφουμε ότι νομίζουμε ικανό να ενδιαφέρει τους αναγνώστες μας μα κι ακόμη δικές μας βιωματικές ιστορίες που διαφέρουν τόσο πολύ η μια από την άλλη.
Αυτό το δικαίωμα του να γράφουμε χωρίς να μας λογοκρίνει κανένας πρέπει να μην χαθεί...
φίλε μακρηγόρησα,
σε ευχαριστώ που το διάβασες

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Αριστέα
Προσπαθώ ότι έχουμε αποκτήσει να μην χαθεί, ή να τονώσω το ενδιαφέρων των αναγνωστών να λαμβάνουν μέρος, σε μια κοινωνία ελεύθερης δημοσίευσης των πιστεύω σου και των απόψεών σου.
Είναι ένα δικαίωμα που δεν πρέπει να χαθεί, αν πάρω παράδειγμα εδώ και αρκετά χρόνια πίσω ότι και να έγραφες ότι και να έλεγες έγκειτο στην διάθεση του κάθε εκδότη εφημερίδος ή γραφιά για να το δημοσιεύσει, κλπ...

Σε ευχαριστώ πολύ για τη επίσκεψή σου, παρακολουθώ και τα δημοσιεύματά σου στο airis

πάντα με την αγάπη μου

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

"...ότι και να έγραφες ότι και να έλεγες έγκειτο στην διάθεση του κάθε εκδότη εφημερίδος ή γραφιά για να το δημοσιεύσει, κλπ...ΓΠ"

Καλημέρα σου!....

ξεχνάς, Φίλε μου, ότι τα ...πάντα είναι ενα μαγαζί...
Περνάς, βλέπεις, μπαίνεις, αγοράζεις,... σε ...αγοράζουν, σε αντιγράφουν... και πάει λέγοντας...

Θα δεις, μόλις αρχίσει και τούτο το..."μαγαζί" να χρεώνει!!!! ποιοί θα μείνουν!!

Μέχρι στιγμής,
η "επανάσταση καλά κρατεί"...

αφού ακόμη μπορούμε να ... "λέμε."

Καλή εβδομάδα,
Υιώτα

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,

όταν κάτσεις και κοσκινίσεις τα καθημερινά συμβάντα θα δεις ότι αυτά που παρατηρώ είναι η αλήθεια.

Αλλά όταν ρωτήσεις τους εδώ Έλληνες, Ρε γιατί έφυγες απ την Ελλάδα όλοι σου απαντούν μα για να κάνω λεφτά.
άρα εγώ είμαι σα να ψάχνω βελόνι στα άχυρα που λέει ο λόγος.
Αλλά υπάρχει κι ένα αλλά που το καταλαβαίνουν μόνο οι ολίγοι.
Σαν το Σόλων με τον Κροίσο!

Χαιρετισμούς
Ευχαριστώ

Γαβριήλ

nikol είπε...

Μου αρέσει αυτό το άρθρο σου Γαβρίλη μου γιατί είναι μόνοι η αλήθεια !!Πιστεύω ότι ο κάθε μπλόκερ μέσα σε κάθε ανάρτηση έχει βάλει κομμάτι του εαυτού του και κάτι θέλει να μας πει !! Ακόμα και εγώ που δεν έχω το ταλέντο της γραφής πάντα στις αναρτήσεις μου βάζω κομμάτια δικά μου !!! Τα τυπικά δε σχόλια δεν μου αρέσουν καθόλου !!!Για τα δικά σου γραπτά το έχω δηλώσει ότι επειδή είναι ιστορίες της ζωής σου τις διαβάζω με μεγάλη ευχαρίστηση και μαθαίνω πολλά που δεν έχω γνωρίσει και τιμώ τα γραπτά που με αγγίζουν !!!
Καλό Σ/Κ με την αγάπη μου

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Νικολ,

Αντικατοπτρίζω με τπ άρθρο μου αυτό μια ωμή αλήθεια όπου ψάχνω ή ξύνω την πληγή της ύπαρξής μας λίγο πιο βαθιά από την επιφάνεια.


έτσι όπως πάμε θα εξαφανιστούμε δεν βλέπω τον ενθουσιασμό των αναγνωστών ή έστω αυτών που λαμβάνουν μέρος σε αυτή την έκθεση ατομικών ιδεών που μας δίνει την ευκαιρία ο (Γούγλης) να γράφουμε χωρίς λογοκρισία, προσπαθώ να εμβαθύνω, να κεντρίσω περιέργειες, αλλά εις μάτην.
Un dicho dice Que "no hay peor ciego de el que no quiere ver.

Muchas gracia
un abrazo

Gabriel