Το Σήμερα...

                            Το Σήμερα

Η καινούργια τεχνολογία μας έδωσε την ευκαιρία να φωνάζουμε την γνώμη μας, να λέμε αυτά που σκεπτόμαστε, να τα γράφουμε και να τα δημοσιεύουμε στο διάστημα ώστε να μπορούν να διαβαστούν από όλο τον κόσμο, χωρίς να έχουμε την ανάγκη αυτών των μονοπωλίων των ΜΜΕ ή ενός  κατεστημένου εκδοτών που θεωρούν τους εαυτούς τους σαν το αλάθητο του Πάπα.

Σκεφτείτε τι ελευθερία υπάρχει, που εδώ και λίγα χρόνια πίσω θα έπρεπε να φιλήσεις «κατουρημένες ποδιές» που λέει μια παροιμία για να δημοσιεύσουν δικό σου άρθρο ή δοκίμιο, ή οτιδήποτε άλλο και αυτό πάντα με τον φόβο να το πετσοκόψουν ώστε να συμφωνεί με το πιστεύω της εφημερίδας ή αυτών που μονοπωλούσαν για το τι έπρεπε να διαβάσει η κοινωνία μας.

Έτσι κι εμείς ο καθένας από την δική του σκοπιά δημιουργήσαμε τα (Μπλογκς) Ιστοσελίδες οι οποίες εκφράζουν διάφορες απόψεις, γνώμες, ελευθερίες έκφρασης, μια απελευθέρωση από τα παλαιά ταμπού αυτά που πολλοί τα παρουσιάζουν ως ένα  λούκι  που πρέπει να ακολουθήσουμε για να μην χάσουμε την εθνική πατροπαράδοτη κληρονομιά μας.

Σήμερα η κοινωνία άλλαξε, αποδείχθηκε ότι τα παλαιά πιστεύω ήταν ή προς εκμετάλλευση των συνανθρώπων μας, ή της επιβολής μιας τάξης Ελίτ που η ίδια δεν πίστευε αυτά που προπαγάνδιζε.

Ας γυρίσουμε στο Σήμερα, υπάρχει μια αδιαφορία επισκεπτών-αναγνωστών ως προς τα γραφόμενα στις ιστοσελίδες μας,  όχι ότι ο γράφων απαιτεί να σχολιασθούν ή να αναγνωστούν αυτά που γράφει  αλλά αν η  αδιαφορία γίνεται ολική   θάρθει μια μέρα όπου θα εξαφανιστούν από το διαδίκτυο τα πονήματα, οι σκέψεις, οι απόψεις, και το καρδιοχτύπι της  κρυφής αναμονής αναγνώρισης, ότι κάποιος-οια συμμερίστηκε τα γραφόμενά σου, ή απλούστατα  είδε στον καθρέφτη των γραπτών σου τον εαυτόν του-της.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης