Τρίτη 26 Μαΐου 2015

Μια νύχτα στην Αβάνα,

                                                           Ιστορίες της νύχτας.
                        Δυο πράσινα μάτια μας παρακολουθούν

                                   Μια νύχτα στην Αβάνα,
Παρακολουθώντας τις ειδήσεις  σε ένα  documentary  του  National Geographic   πρόβαλαν το μέρος όπου οι  έμποροι ναρκωτικών  της Κολομβίας κρύβουν και κατασκευάζουν υποβρύχια με σκοπό να μεταφέρουν ναρκωτικά στις ΗΠΑ… Αρχικά τα υποβρύχια ήταν απλά, πλέανε κάτω από τρία πόδια νερό, μετά τα τελειοποίησαν να πλένε κάτω από 30 πόδια νερό. Το  πλήρωμα ήταν 3 άτομα, ο καπετάνιος, ένας μηχανικός και ο συνοδός φορτίου. Το λιμάνι  αυτό μια «σπιάντζα» με ένα μόλο λεγόταν Tumaco  στον Ειρηνικό ωκεανό μια ζούγκλα γεμάτη κανάλια, όπου η πυκνή βλάστηση έκρυβε τα σκάφη.  Με έκπληξη θυμήθηκα  ότι στο μέρος αυτό πριν  χρόνια ταξίδευα κι εγώ  ως πλήρωμα σε βαπόρι  μεταφέροντας μηχανήματα, γενικό εμπόριο…  
Μια καινούργια ναυτιλιακή εταιρία  είχε  ναυλώσει  το βαπόρι για ένα χρόνο. Ήταν η Κολομβιανή   Grancolombiana de vaporεs, Περνώντας το κανάλι του Παναμά πιάναμε στο λιμάνι της Buena Ventura της Κολομβίας,  Εκεί μόνο γλεντούσαμε η Guillermina πάντα μου τραγουδούσε:
«Si naciste sin corazón en el pecho, tú no tienes la culpa de ser así…»
Κι αν γεννήθηκες χωρίς καρδιά στο στήθος δεν φταις εσύ που είσαι έτσι.
    
 Σε   λιμάνι του  Περού  ήρθε κάποιος  στο βαπόρι και πούλαγε πιστόλια, Έτσι από περιέργεια, μαζί με άλλους  πήρα κι εγώ ένα μαζί με ένα κουτάκι σφαίρες, ήταν Γερμανικής κατασκευής περίστροφο με μύλο των 22. Εκεί λοιπόν στο Tumaco  Κολομβίας  μας είπαν οι φύλακες του μόλου αστυνομικοί άμα θέλουμε να κάνουμε σκοποβολή μπορούμε να βγούμε στη στεριά και να σκοπεύουμε τα δένδρα. Σε αυτούς τους ίδιους πούλησα και μια καραμπίνα των 22 που είχε  κατάσχει ο Χιώτης  καπετάνιος στο πέλαγος  κατόπιν φασαρίας για τζόγο ανάμεσα σε έναν Μανιάτη ο οποίος κυνηγούσε να σκοτώσει τον  Κεφαλλονίτη γιατί τον έκλεβε στα χαρτιά και οι δυο μέλη   του πληρώματος. Έτσι κι έγινε  αλλά το δικό μου περίστροφο  στην δεύτερη σφαίρα πάθαινε εμπλοκή, δεν γύριζε ο μύλος. Ο κάλυκας έκανε ένα εξόγκωμα και φρακάριζε, μετά ρώτησα, μου είπαν ότι οι σφαίρες ήταν πολύ παλιές. Το τέλος του περιστρόφου ήταν όταν πήγαμε στην Αβάνα Κούβας, ήταν η αρχή επί  Κάστρο ήρθαν οι αρχές, μας είπαν ότι θα κάνουν έρευνα στο βαπόρι κι αν βρουν όπλα, θα μας θεωρήσουν εχθρούς του καθεστώτος σα νύχτωσε, φοβήθηκα και το πέταξα στη θάλασσα στο λιμάνι της Αβάνας, όπου εκεί θα βρίσκεται μέχρι σήμερα.         

Γαβριήλ Παναγιωσούλης


14 σχόλια:

Ελένη Φλογερά είπε...

Χαίρομαι κάθε φορά που διαβάζω σε αυτό το blog όμορφες ιστορίες, που είναι οι εμπειρίες από τα ταξίδια σας.
Καλό βράδυ!

Αστοριανή είπε...

...a wise rose among fresh roses...!!!
Lots of kisses,
Yiota

nikol είπε...

Τα σημερινά σου λόγια μου είναι πολύ οικεία Γαβρίλη μου !!! Και για τους έμπορους ναρκωτικών της Κολομβίας αλλά και κυρίως ότι έχει σχέση με όπλα !! Σε ένα από τα καταστήματα του πατέρα μου πουλούσαν νόμιμα καραμπίνες κάποια εποχή !!Εκείνο όμως που θυμάμαι πάντα είναι και τον πατέρα μου αλλά και τον άντρα μου να οπλοφορούν νόμιμα με το πιστόλι κάθε βράδυ δίπλα τους !!! Αγαπημένη χώρα αλλά επικίνδυνη και τώρα ακόμα πιο πολύ !!!
Καλό ξημέρωμα!!!

pylaros είπε...

Ευχαριστώ για την επίσκεψή σου αγαπητή μου Ε. Φλογερά,
Οι Ιστοριούλες μου είναι της μνήμης πηδήματα ώστε να μην ξεχνώ ότι κάποτε έτσι ήταν ο βιός μου.

χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

...a wise rose,
in todays society wise rose is the one with money in his pocket, I mean the affluent one..
thanks for the compliment
you make my day.

Regards D...

Gabriel

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Νικόλ
Μου άρεσε ότι βρήκες οικείο το άρθρο μου αυτό.

Σε όλα τα κράτη της Λ. Αμερικής η ζωή του ανθρώπου δεν υπολογίζεται, έχω αρκετά συμβάντα με κυβερνητικούς εκπροσώπους όπου τους μιλούσα για τιμωρία δολοφόνου κι αυτός (υπουργός) παρεξηγήθηκε γιατί από λάθος μου του μίλησα στον Ενικό.

Είναι όμορφα κράτη ωραία τοπία, καλή κοινωνία αλλά ζεις και υπάρχεις όχι σύμφωνα με την αξία σου αλλά αναλόγως ποιον γνωρίζεις.

Σε ευχαριστώ
πάντα με την αγάπη μου

Γαβριήλ

Μηθυμναίος είπε...

Διαβάζοντας: «… στο μέρος αυτό πριν χρόνια ταξίδευα κι εγώ ως πλήρωμα σε βαπόρι μεταφέροντας…» εδώ «κοκάλωσα» φίλε μου νομίζοντας πως θα έγραφες: «μεταφέροντας κοκαΐνη… Τέλος πάντων, συνέχισα και ησύχασα.

Μου τα χαλάς επίσης με το πόσο άκαρδος ήσουν με την Guillermina… Αν δεν κάνω λάθος το τραγούδι ήταν της «La Sonora Matancera» και συνέχιζε: «Tu desdén es la causa de mi tormento tu desdén es la causa de mi sufrir y aunque sabes que de amor estoy muriendo tú no quieres siquiera fijarte en mi».

Τι πέρασες κι εσύ, βρε Γάβο, στις θάλασσες και στις στεριές…

pylaros είπε...

Αχ! φίλε μου αν μετέφερα τέτοιες ουσίες σήμερα θάμουνα πλούσιος και τρανός.
Όμως παρέμεινα κάτω στη γη άνθρωπος κι αυτό έχει αρνητικό χαρακτήρα στην τσέπη μου,
Μια και τόφερε η Κουβέντα στο βαπόρι αυτό είχε ξεμείνει ένας βοηθός μάγειρα Κολομβιανός. το Επώνυμο Ασούζα, από την Clemencia un pueblo cerca de Cartagena de india.
Αυτός λοιπόν επέμενε να μου δώσει χαρτιά και όνομα του αδελφού του που είχαν σκοτώσει ώστε να βγάλω διαβατήριο Κολομβίας κλπ...

Ε! όχι λέω μέχρι εδώ και μη παρέκει.

Φίλε το τραγούδι αυτό το θυμάμαι ακόμη διότι μόλις έβγαινα στο λιμάνι μου το τραγουδούσε...

ευχαριστώ

Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Όπως πάντα οι θαλασσινές σου ιστορίες είναι υπέροχες και άριστα δοσμένες. Τις απολαμβάνω.
Νάσαι καλά φίλε.

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Μαζί με τα υπέροχα πράσινα μάτια του γάτη, παρακολουθούμε όλοι μας με μεγάλο ενδιαφέρον τα υπερπόντια ταξίδια σου, σε μέρη που ίσως να μη βρεθούμε ποτέ. Αλλά παίρνουμε μια μικρή γεύση μέσα απ' τις διηγήσεις σου.
Τελικά οι ιστορίες των ναυτικών, δικαίως χαρακτηρίζονται σαγηνευτικές.
Την καλησπέρα μου Γαβριήλ!

airis είπε...

Εγώ θα πω κάτι αγαπημένε μου Γαβρίλη: Οι Ιστορίες της Νύχτας τυπικά κάνουν τον κύκλο τους στο τέλος του μήνα. Οι δικές σου είναι ανεξάντλητες! Μπορείς να μας γράφεις σε μία μόνιμη στήλη ιστορίες από τα ταξίδια σου; Κάθε Παρασκευή για παράδειγμα( στην τύχη η μέρα) . Θα λαχταρώ να έρχεται η μέρα!

Σε ευχαριστώ πολύ που στόλισες το δρώμενο με τις αναμνήσεις σου!
Να'σαι πάντα καλά!
@

pylaros είπε...

Καλημέρα απ το ΜΠΡΟΝΞ φίλε Ντένη,

Αυτές οι ιστοριούλες της μνήμης μου κρατούν συντροφιά στις ανάλατες μέρες της ΝΥ

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου κ Μ. Κανελλάκη,
Τα πράσινα μάτια απ το γατάκι που του αρέσει να παίζει μαζί μου, παίζοντας κρυφτούλι στην πρασινάδα του κήπου μου είναι μια αυθόρμητη ξεγνοιασιά της νιότης, είτε είναι άνθρωπος είτε είναι ζώο.

Πάντα η ζωή του ναυτικού είχε περιπέτειες αλλά προπαντός τον παλιό καιρό με τα ποντοπόρα αργοκίνητα καράβια όπου έκανες πέλαγος 40-50 μέρες χωρίς να δεις στεριά και το αντίθετο φύλο.
Σήμερα έχει αλλάξει η τεχνολογία, η ζωή η κοινωνία σε κάτι πιο σύγχρονο,
Ευχαριστώ πολύ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Αριστέα,
Σε εσένα ανήκει η ιδέα (Ιστορίες της Νύχτας) εμένα μου άρεσε η ιδέα και άρχισα να εξιστορώ αυτά που ήταν κρυμμένα μέσα μου.

Επίσης μου αρέσει η ιδέα να γράφω μια φορά την εβδομάδα κάθε Παρασκευή (Μου αρέσει αυτή η ημέρα διότι είναι τέλος εβδομάδος κι αρχίζει το Σ/Κ οπότε οι αναγνώστες θα έχουν αρκετό καιρό να επισκεφτούν το σάιτ.) Αρχίζοντας από αύριο Παρασκευή 29/05/15 στο http://pylaros.blogspot.com
το μόνο θα χρησιμοποιώ τον τίτλο σου Ιστορίες της Νύχτας #

σε ευχαριστώ
με αγάπη

Γαβριήλ