Μια νύχτα στην Αβάνα,

                                                           Ιστορίες της νύχτας.

                        Δυο πράσινα μάτια μας παρακολουθούν

                                   Μια νύχτα στην Αβάνα,

Παρακολουθώντας τις ειδήσεις  σε ένα  documentary  του  National Geographic   πρόβαλαν το μέρος όπου οι  έμποροι ναρκωτικών  της Κολομβίας κρύβουν και κατασκευάζουν υποβρύχια με σκοπό να μεταφέρουν ναρκωτικά στις ΗΠΑ… Αρχικά τα υποβρύχια ήταν απλά, πλέανε κάτω από τρία πόδια νερό, μετά τα τελειοποίησαν να πλένε κάτω από 30 πόδια νερό. Το  πλήρωμα ήταν 3 άτομα, ο καπετάνιος, ένας μηχανικός και ο συνοδός φορτίου. Το λιμάνι  αυτό μια «σπιάντζα» με ένα μόλο λεγόταν Tumaco  στον Ειρηνικό ωκεανό μια ζούγκλα γεμάτη κανάλια, όπου η πυκνή βλάστηση έκρυβε τα σκάφη.  Με έκπληξη θυμήθηκα  ότι στο μέρος αυτό πριν  χρόνια ταξίδευα κι εγώ  ως πλήρωμα σε βαπόρι  μεταφέροντας μηχανήματα, γενικό εμπόριο…  

Μια καινούργια ναυτιλιακή εταιρία  είχε  ναυλώσει  το βαπόρι για ένα χρόνο. Ήταν η Κολομβιανή   Grancolombiana de vaporεs, Περνώντας το κανάλι του Παναμά πιάναμε στο λιμάνι της Buena Ventura της Κολομβίας,  Εκεί μόνο γλεντούσαμε η Guillermina πάντα μου τραγουδούσε:

«Si naciste sin corazón en el pecho, tú no tienes la culpa de ser así…»

Κι αν γεννήθηκες χωρίς καρδιά στο στήθος δεν φταις εσύ που είσαι έτσι.

    

 Σε   λιμάνι του  Περού  ήρθε κάποιος  στο βαπόρι και πούλαγε πιστόλια, Έτσι από περιέργεια, μαζί με άλλους  πήρα κι εγώ ένα μαζί με ένα κουτάκι σφαίρες, ήταν Γερμανικής κατασκευής περίστροφο με μύλο των 22. Εκεί λοιπόν στο Tumaco  Κολομβίας  μας είπαν οι φύλακες του μόλου αστυνομικοί άμα θέλουμε να κάνουμε σκοποβολή μπορούμε να βγούμε στη στεριά και να σκοπεύουμε τα δένδρα. Σε αυτούς τους ίδιους πούλησα και μια καραμπίνα των 22 που είχε  κατάσχει ο Χιώτης  καπετάνιος στο πέλαγος  κατόπιν φασαρίας για τζόγο ανάμεσα σε έναν Μανιάτη ο οποίος κυνηγούσε να σκοτώσει τον  Κεφαλλονίτη γιατί τον έκλεβε στα χαρτιά και οι δυο μέλη   του πληρώματος. Έτσι κι έγινε  αλλά το δικό μου περίστροφο  στην δεύτερη σφαίρα πάθαινε εμπλοκή, δεν γύριζε ο μύλος. Ο κάλυκας έκανε ένα εξόγκωμα και φρακάριζε, μετά ρώτησα, μου είπαν ότι οι σφαίρες ήταν πολύ παλιές. Το τέλος του περιστρόφου ήταν όταν πήγαμε στην Αβάνα Κούβας, ήταν η αρχή επί  Κάστρο ήρθαν οι αρχές, μας είπαν ότι θα κάνουν έρευνα στο βαπόρι κι αν βρουν όπλα, θα μας θεωρήσουν εχθρούς του καθεστώτος σα νύχτωσε, φοβήθηκα και το πέταξα στη θάλασσα στο λιμάνι της Αβάνας, όπου εκεί θα βρίσκεται μέχρι σήμερα.         

Γαβριήλ Παναγιωσούλης