Κοιτάζω για τον ανύπαρκτο ουρανό.
Το πίσω μέρος με την βεράντα.
Ο χιονισμένος άνθρωπος.
Η πίσω αυλή χιονισμένη.
Η πρώσοψη του σπιτιού χιονοσμένο, Μάρτης 2009.
Μερικές φωτογραφίες απ' τα Μαρτιάτικα χιόνια της Νέας Υόρκης,
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
.
6 σχόλια:
Μου αρέσει η χιονισμένη μύτη σου, θαλασσοχιονάνθρωπε!
Μόνο η ...μουσική σου, που έχει πάθει..λόξυγγα...
Θα σου μιλήσω αργότερα,
Υιώτα
Πραγματική Καθαρή Δευτέρα λοιπόν!Λευκοφορεμένη και απαστράπτουσα.
Καλή Σαρακοστή.
Καλό μήνα!!
Θα μυρίσει και Άνοιξη...που θα πάει!!
Αγαπητέ Γαβριήλ,
Το τοπίο μπορεί να είναι χιονισμένο, το σπίτι σκεπασμένο με χιόνι, ακόμη και οι μύτες και οι γιακάδες γεύτηκαν το χιόνι, η καρδιά όμως φαντάζει κατάθερμη, και βγαίνει χαμογελώντας στο πέτο.
Να είσαι καλά να χαίρεσε τα νειάτα σου
Ιάκωβος
Τρέχαν τα δυο εγγόνια μου να φτιάξουν ένα χιονάθρωπο, αλλά αντι αυτού κυλιώντανε στο χιόνι, οποτε έκανα τον εαυτόν μου χωρίς να το θέλω.
και οι φωτογραφία είναι παρμένει μέσα από τη τζαμαρία του σπιτιού.
Ευχαριστώ Υιώτα.
Γαβριήλ
Α Μάλιστα! αγαπητή μου Μαριάνθη, εμεις γιορτάσαμε μια λευκή αγνή καθαρή Δευτέρα.
Είναι από αυτά τα καιρικά φαινόμενα όπου εμείς οι κοινοι θνητοί δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα αλλά να υπακούμε στης φύσης τα καπρίτσια.
Καλό μήνα, καλή σαρακοστή,
Ευχαριστώ
Γαβριήλ
Ιάκωβε! πω, πω, να χαίρουμαι τα νειάτα μου, καλέ τι κομπλιμάντ είναι αυτό, αλλά φίλε μου είναι όπως το λες, όλα βγαινουν από την θερμότητα της καρδιάς, η οποία λιώνει ακόμα καιτα χιόνια.
Ευχαριστώ
Γαβριήλ
Δημοσίευση σχολίου