Happy Mother's Day

Happy  Mother’s Day

Feliz día de las Madres

Ευτυχισμένη μέρα της μητέρας,

Εύχομαι σε όλες τις μητέρες του κόσμου μια χαρούμενη μέρα της μητέρας με μια αγκαλιά τριαντάφυλλα αυτά που ανθίζουν στον κήπο μου μέσα.  

                                    Η γιορτή της Μητέρας

Θυμάσαι τότε μάνα μόλις  άρχισα να γνωρίζω τον εαυτόν μου, άρχισε ο πόλεμος, η πείνα, η κακομοιριά όπου κράτησε μέχρι ωσότου  έφυγα από κοντά σου, για να ικανοποιήσω τα όνειρά μας, που ήταν ένα μόνο:  να χορτάσουμε όλοι μαζί ψωμί.

Πάλεψες όσο μπορούσε στα χρόνια του πολέμου, όμως δεν ήταν ούτε ένα ούτε δύο, ήταν πολλά, πάρα πολλά, στερηθήκαμε τα πάντα και όμως η αγάπη σου, η στοργή σου και η αυτοθυσία σου μας κράτησε ζωντανούς.

Τα χρόνια πέρασαν διάβηκαν, η ψευδαίσθηση του προσωρινού στα ξένα έγινε μόνιμη, το ξεροβόρι αυτό που κιτρινίζει τα φύλλα των δένδρων άσπρισε και τα μαλλιά σου, γέμισες ρυτίδες σαν τα ξερά τα φύλλα του φθινοπώρου που πέφτουν και τα τρώει η μαύρη γη. Βασίστηκες μάνα πάνω μου κι όταν γύρισα μετά από 23 χρόνια τρόμαξα με την αλλαγή του χρόνου, σαν περαστικός γυρολόγος έμεινα μαζί σου.

Τα  τόσα χαμένα χρόνια μακριά σου  δεν πρόλαβα να σε γνωρίσω, μόνη σου έμεινες να κοιτάς τα δυο βουνά της Πυλάρου, αντίο όνειρα,  μια μοναξιά βαριά ασήκωτη που μόνο εσύ γνωρίζεις μέχρι που πάλι μόνη σου έφυγες για τον άλλο κόσμο.  Αλήθεια τι είναι η ζωή;  Μια απατηλή προσωρινή  ιδέα που ποτέ δεν εκπληρώνεται σύμφωνα με το τι θέλεις. 

Κι εμένα μου έμεινε η πίκρα το παράπονο γιατί; Ένα γιατί που με πνίγει που δεν υπάρχει καμιά λύση, μόνο    η καρτερία σε ότι έχει απομείνει από τα χρόνια των ονείρων, αυτά που μας έλεγες σαν παραμύθια, στο κρύο του χειμώνα, κάτω απ’ τα σκεπάσματα συντροφιά με το φως απ’ το καντήλι αυτό που έκαιγε πάνω στο κομοδίνο, κι εμείς βρίσκαμε καταφύγιο στην αγκαλιά σου, έξω λυσσομανούσε ο βοριάς, ο πόλεμος, οι σκοτωμοί η πείνα και η δυστυχία..   

***********************************

 Μάνα στην χώρα των τροπικών

..Οδήγησα τη μάνα του παιδιού στο σπίτι του γιατρού, σε μια συνοικία που μένουν οι έχοντες και κατέχοντες. Η μάνα χτύπησε την πόρτα, μετά  άρχισε να φωνάζει γιατρέ, έ γιατρέεεε, Η υπηρέτρια χολωμένη που της χάλασαν την ησυχία  βγήκε στο μπαλκόνι και είπε. Τι φωνάζεις δεν βλέπεις ότι δεν είναι κανένας μέσα, θα τον βρεις στο Hotel del Norte , άντε φύγε από εδώ πρωί, πρωί, κι έκλεισε την πόρτα με τέτοια δύναμη ώστε ακούστηκε σαν πιστολιά. Η μάνα τρόμαξε νόμισε ότι της έριξαν,  έπεσαι καταγής να προφυλαχθεί, πάντοτε φοβόταν τις συνοικίες των πλούσιων… Λαχανιασμένη έφτασε στο ξενοδοχείο το άσπρο αυτοκίνητο ένα convertible  Μερσεντές  με τα κόκκινα καθίσματα ήταν εκεί παρκαρισμένο στην αυλή. Τρέχει στην είσοδο, κοιτά προς την τραπεζαρία, αυτή με τα άσπρα τραπεζομάντηλα, ρωτά τον σερβιτόρο για τον γιατρό.

-Μα αυτός έφυγε με παρέα νωρίς τα χαράματα πήγανε για ψάρεμα.

Βγήκε απ’ το ξενοδοχείο σαν τρελή, έπρεπε να βρει άλλον γιατρό,  στο νοσοκομείο αυτοί θα ξέρουν να της πουν τι να κάνει. Έβαλε στα πόδια της φτερά κουνούσε τα δυο της χέρια σαν να τράβαγε κουπί σε φανταστικό πέλαγος κι έτρεχε ξυπόλυτη, έτρεχε, έτρεχε. Ο ήλιος τσουρούφλιζε τα πάντα σκονισμένη, ιδρωμένη με τον στόμα ανοιχτό λαχανιάζοντας έφτασε στο νοσοκομείο, βρήκε την πόρτα ανοιχτή

-Το παιδί μου φώναξε πως είναι;

μια καλόγρια με πεταλούδας σχήματος καπέλο, ντυμένη στα άσπρα φάνηκε μπροστά της.

Δεν, δεν βρήκα το γιατρό ψέλλισε η μάνα, με τρεμάμενα χείλη.

Μα  δεν είναι ανάγκη να ψάχνεις για γιατρό,.

Α! το παιδί μου έγινε καλά;

Όχι κυρά μου,  το παιδί σου πέθανε.

Το έχουν βάλει στο Αμφιθέατρο στο διπλανό κτίριο, θα πρέπει να το πάρεις από εκεί το συντομότερο γιατί κάνει ζέστη και της έκλεισε την πόρτα.

Άρχισε να κλαίει,

Ήρθε στην πιάτσα των ταξί παρέα με το ξανθό λουστράκι, γιο μιας γυναίκας του λιμανιού και σκανδιναβού ναυτικού,  με βρήκαν, μα αυτή είναι μια άλλη δραματική  ιστορία.  

Γαβριήλ Παναγιωσούλης